Οι βουλευτικές εκλογές που γίνονται στην Ελλάδα την Κυριακή περιέχουν σημαντικά διδάγματα για τη διεθνή εργατική τάξη.
Μετά από πέντε χρόνια σκληρών μέτρων λιτότητας που απαιτήθηκαν από την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), η χώρα έχει καταβυθιστεί οικονομικά και κοινωνικά. Τα παραδοσιακά κόμματα είναι τόσο μισητά που ο ΣΥΡΙΖΑ, ο «Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς,» έχει μεγάλη πιθανότητα να κερδίσει τις εκλογές και να αναλάβει την κυβέρνηση. Αλλά για τους εργαζόμενους μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα σήμαινε μια διέξοδο από την κρίση, αντίθετα, θα σήμαινε ένα τεράστιο κίνδυνο.
Παρά την αριστερή του πρόσοψη, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα αστικό κόμμα που βασίζεται σε εύπορα στρώματα της μεσαίας τάξης. Οι πολιτικές του καθορίζονται από γραφειοκράτες συνδικαλιστές, ακαδημαϊκούς, επαγγελματίες και κοινοβουλευτικούς διεκπεραιωτές που επιδιώκουν να υπερασπίσουν τα συμφέροντα τους διατηρώντας την κοινωνική τάξη. Ενώ ο η ηγέτης του, Αλέξης Τσίπρας, υπόσχεται στους ψηφοφόρους μια (πολύ μικρή) μείωση της τρομερής λιτότητας στην Ελλάδα, ποτέ δεν παύει να υπόσχεται στους εκπροσώπους των τραπεζών και των κυβερνήσεων στο εξωτερικό ότι δεν έχουν «τίποτε να φοβηθούν» από μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αναγνωρίζει ρητά τα θεμέλια του ελληνικού, ευρωπαϊκού και διεθνούς καπιταλισμού: την ατομική ιδιοκτησία, το αστικό κράτος με την αστυνομία και τον στρατό του, το ευρώ, την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ. Παρουσιάζεται ως ένα κόμμα που μπορεί να προστατέψει τον καπιταλισμό και τους θεσμούς του από την απειλή της κοινωνικής εξέγερσης.
Ο «σοσιαλισμός» του ΣΥΡΙΖΑ δεν προχωρεί πιο πέρα από μερικά αιτήματα ότι οι πλούσιοι πρέπει να πληρώνουν τους φόρους τους με περισσότερη συνέπεια και οι φτωχοί πρέπει να λαμβάνουν μερικά πενιχρά επιδόματα. Αλλά ακόμη και αυτές οι υποσχέσεις δεν θα τηρηθούν εάν το κόμμα αναλάβει την κυβέρνηση.
Ο Τσίπρας έχει επισκεφτεί την Ουάσιγκτον, το Βερολίνο, τις Βρυξέλλες και πολλές άλλες ιμπεριαλιστικές πρωτεύουσες για να διαβεβαιώσει τις κυβερνώσες ελίτ ότι είναι αξιόπιστος. Σε ένα άρθρο των Financial Times της 20 Ιανουαρίου, ο Τσίπρας υπόσχεται και πάλι την άνευ όρων υποστήριξη του για την Ευρωπαϊκή Ένωση που φέρει την κύρια ευθύνη για τον κοινωνικό όλεθρο που επιβλήθηκε στην Ελλάδα.
«Το κόμμα μου, ο ΣΥΡΙΖΑ, εγγυάται ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο για πολιτική σταθερότητα και οικονομική ασφάλεια,» διαβεβαίωσε τους αναγνώστες της διεθνούς οικονομικής εφημερίδας. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να ενισχύσουμε την ευρωζώνη και να κάνουμε το ευρωπαϊκό εγχείρημα ελκυστικό στους πολίτες σε ολόκληρη την ήπειρο.»
Δεσμεύτηκε κατηγορηματικά ότι θα εξοφλήσει το ελληνικό χρέος και θα συμμορφωθεί με τα δημοσιονομικά κριτήρια της ΕΕ: « Μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα σεβαστεί την υποχρέωση της Ελλάδας, σαν μέλος της ευρωζώνης, να τηρεί ένα ισοσκελισμένο προϋπολογισμό, και να δεσμευτεί στους ποσοτικούς στόχους.»
Μέσα στο πλαίσιο της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κρίσης της ΕΕ, σημαντικά στρώματα μέσα στις κυβερνώσες ελίτ της Ευρώπης θεωρούν τώρα τον Τσίπρα σαν ένα πιθανό σωτήρα του ευρωπαϊκού καπιταλισμού. Υποστηρίζεται από ένα «ενωμένο μέτωπο» που εκτείνεται από τις ψευτο-αριστερές οργανώσεις των μικροαστών μέχρι διάφορες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και τράπεζες, και παραπέρα μέχρι τους Financial Times και το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο στη Γαλλία.
Στη γαλλική εφημερίδα Le Monde, η ηγέτης του Εθνικού Μετώπου Μαρίν Λε Πεν διακηρύσσει ότι θα χαιρόταν πολύ εάν ο «σκληρο-αριστερός» ΣΥΡΙΖΑ κέρδιζε τις επερχόμενες εκλογές στην Ελλάδα. Όπως γράφει: «Δεν συμφωνούμε με όλο του το πρόγραμμα, αλλά η νίκη του θα ήταν ευπρόσδεκτη.»
Το 1938, όταν η Ευρώπη βυθιζόταν στον φασισμό και τον πόλεμο, ο Λέων Τρότσκι έγραψε: «Τα ‘Λαϊκά Μέτωπα’ από τη μια πλευρά, ο φασισμός από την άλλη, αυτές είναι οι τελευταίες πολιτικές εφεδρείες του ιμπεριαλισμού στον αγώνα ενάντια στην προλεταριακή επανάσταση.»
Το Λαϊκό Μέτωπο χρησιμοποιήθηκε από τα ισχυρά σταλινικά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα σαν ένας μηχανισμός για την καθυπόταξη της εργατικής τάξης στους αστούς και τη βίαιη καταστολή των επαναστατικών κινήματων. Στη Γαλλία και την Ισπανία, κατέπνιξε τις επαναστάσεις και άνοιξε τον δρόμο στον φασισμό.
Σήμερα, καθώς τα σταλινικά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα είναι εντελώς απαξιωμένα και χωρίς μαζική επιρροή, μικροαστικά κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ αναλαμβάνουν το καθήκον να καταστείλουν την αντίσταση της εργατικής τάξης. Μια κυβέρνηση του Τσίπρα δεν θα ήταν μόνο έτοιμη να αναλάβει τη βρώμικη δουλειά της ΕΕ και του ΔΝΤ, αλλά επίσης να ενεργήσει βίαια ενάντια στην εργατική τάξη, η οποία αντιστέκεται στην υπόσχεση μιας τέτοιας κυβέρνησης να «ενισχύσει την ευρωζώνη» και «να τηρήσει ένα ισοσκελισμένο προϋπολογισμό.»
Ο Τσίπρας αναγνωρίζει άνευ όρων το ΝΑΤΟ. Τα τελευταία χρόνια, έχει δημιουργήσει στενούς δεσμούς με την αστυνομία και τον ελληνικό στρατό, που τα χέρια τους είναι ακόμη λερωμένα με αίμα από τη στρατιωτική δικτατορία του 1967-1974.
Το 1973, η κυβέρνηση Αλλέντε στη Χιλή διακήρυξε ότι ο στρατός ήταν ο «λαός με στολή,» αφοπλίζοντας τους εργάτες που προετοιμάζονταν για πάλη ενάντια στους στρατιωτικούς. Η συνέπεια ήταν ένα αιματηρό στρατιωτικό πραξικόπημα και η δικτατορία του Πινοσέτ, που κόστισε τις ζωές σε δεκάδες χιλιάδες. Η ελληνική εργατική τάξη αντιμετωπίζει παρόμοιους κινδύνους κάτω από μια κυβέρνηση του Τσίπρα.
Μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που επιτίθεται στην εργατική τάξη με το κάλυμμα αριστερής φρασεολογίας θα ενθάρρυνε τη Χρυσή Αυγή και άλλες φασιστικές οργανώσεις, που θα επιδίωκαν να διοχετεύσουν την απογοήτευση και την οργή των καταπιεσμένων κοινωνικών στρωμάτων σε μια αντιδραστική κατεύθυνση.
Το World Socialist Web Site καλεί τους Έλληνες εργαζόμενους να μη δώσουν καμμία πολιτική υποστήριξη στον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν υπάρχει κανένα κόμμα σε αυτές τις εκλογές που να εκπροσωπεί τα συμφέροντα της εργατικής τάξης.
Οι ψευτο-αριστερές μικροαστικές οργανώσεις, που ασκούν κριτική στο ένα ή το άλλο σημείο του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ αλλά παρόλα αυτά ζητούν να ψηφιστεί αυτό το κόμμα, παίζουν ένα εγκληματικό ρόλο. Αφοπλίζουν τους εργαζόμενους και φέρουν μέρος της ευθύνης για τον αυξανόμενο κίνδυνο.
Υποθάλπουν ψευδαισθήσεις όταν λένε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αντιπροσωπεύει μια αριστερή στροφή στις μάζες και ισχυρίζονται ότι μπορεί να πιεστεί από την εργατική τάξη για να εφαρμόσει προοδευτικές πολιτικές. Κατόπιν ισχυρίζονται ότι παρά αυτές τις ψευδαισθήσεις – που οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει – πρέπει να πάμε με τις μάζες και να υποστηρίξουμε τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι αντίπαλοι μιας τέτοιας καιροσκοπικής και επικίνδυνης πολιτικής αποκηρύσσονται σαν «σεκταριστές».
Αυτό που διακυβεύεται εδώ δεν είναι θέμα τακτικής αλλά ζήτημα αρχών. Ο ΣΥΡΙΖΑ εκπροσωπεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Δεν θα αντιδράσει στην πίεση της εργατικής τάξης με παραχωρήσεις, αλλά με σφοδρές επιθέσεις, όπως παρόμοιες οργανώσεις που στηρίζουν τον καπιταλισμό έχουν κάνει πάντοτε σε περιόδους κρίσης.
Η κατάσταση στην Ελλάδα – η προχωρημένη κοινωνική και πολιτική κρίση και η έλλειψη μιας ανεξάρτητης προοπτικής για την εργατική τάξη – υπογραμμίζει την επειγότητα του χτισίματος τμημάτων της Διεθνούς Επιτροπής της Τέταρτης Διεθνούς στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη.
Η Διεθνής Επιτροπή είναι το μόνο πολιτικό κόμμα που παλεύει για τη διεθνή ενότητα της εργατικής τάξης στη βάση ενός επαναστατικού σοσιαλιστικού προγράμματος. Απορρίπτουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως παρόμοια απορρίπτουμε κάθε μορφή εθνικισμού.
Ο στόχος μας είναι οι Ενωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες της Ευρώπης – μια Ευρώπη όπου οι εργατικές κυβερνήσεις απαλλοτριώνουν τις τράπεζες και τις μεγάλες επιχειρήσεις, διαλύουν τις μυστικές υπηρεσίες και τον στρατό, και οργανώνουν την παραγωγή σύμφωνα με τις κοινωνικές ανάγκες, και όχι με τα κερδοσκοπικά συμφέροντα των καπιταλιστών.
24 Ιανουαρίου 2015