Opsada ukrajinskih gradova Donjeck i Lugansk od strane režima u Kijevu, kojeg podstič SAD vlada i evropska unija (EU), je varvarski čn kolektivnog kažnjavanja.

Političi gangsteri u Kijevu i njihovi sponzori u Vašingtonu i evropskim glavnim gradovima su pustili s lanca fašističe paramilitarne jedinice, poput Desnog Sektora i bataljona Azov, da vode rat protiv cijelog stanovništva istoče Ukrajine. Oni granatiraju bolnice, porodilišta i hemijske fabrike; salvama raketa nasumičo bombarduju centre gradova; presjecaju snabdijevanje vodom, hranom, strujom i lijekovima gradova sa ukupnom populacijom od preko milion ljudi. Ova klanica je već odnijela 2.000 života, uključjući stotine civila.

Čovjeku se prosto povraća od licemjerja NATO snaga koji urlaju od bijesa što bi konvoj ruskih kamiona mogao ući u Ukrajinu. Nakon što su napali Jugoslaviju, Libiju i Irak pod izgovorom da je invazija jedini načn da se zaštite civili, sada se okreću za 180 stepeni i zahtjevaju da se njihovom marionetskom režimu dozvoli da ubija žitelje istoče Ukrajine neometen.

Na brifingu za štampu u ponedeljak, glasnogovornica Stejt departmenta i bivša analitičrka CIA-e za bliski istok Meri Harf je jasno stavila do znanja da svireposti u istočoj Ukrajini imaju punu podršku vlade SAD. Novinar je započo pitanje: “Separatisti kažu da je 1.500 mrtvih, da nemaju struje, da su zalihe na izmaku itd. Ima sela i gradova naseljenih civilima.”

Prekidajući ga Harf je planula: “Nemam nikakve simpatije prema separatistima.”

Harf je žigosala planirani ruski konvoj sa hranom, vodom i generatorima za struju za istoču Ukrajinu kao podvalu: “Zabrinuti smo da bi Rusija mogla da pokuša da iskoristi humanitarnu ili mirovnu operaciju kao izgovor za ubacivanje elemenata vojne snage u Ukrajinu. Ne smatramo da se ikakve akcije, humanitarne ili bilo koje drugo, trebaju preduzimati u Ukrajini bez direktne dozvole Kijeva.”

Licemjerje u komentarima Harfove je zaprepašćujuće, čk i za ionako niske standarde SAD državne propagande. Implicitno priznajući da je Kijev stvorio humanitarnu katastrofu, bez dokaza optužuje Rusiju za upravo ono što su Vašington i njegovi saveznici radili decenijama or raspada SSSR-a 1991: korišćenje humanitarnih intervencija kao izgovora za invaziju drugih zemalja. Obamina administracija je koristila, i nastavlja da koristi upravo ovu lažljivu taktiku kako bi upakovala svoje ratove neprijateljski nastrojenom stanovništvu.

Pokrećući rat u Libiji (dokazane rezerve nafte: 76,4 milijarde barela) 2011. Obama je saopštio američom narodu: “Ne možemo stajati skrštenih ruku dok tiranin govori svome narodu da za njega neće biti milosti, a njegove snage pojačvaju napade na gradove poput Bengazija i Misrate, gdje nevini ljudi i žene trpe brutalnost i stradaju od ruke sopstvene vlade. Moramo biti jasni: akcije povlač posljedice, i pravila međunarodne zajednice se moraju sprovoditi.”

Samo na osnovu ovog upozorenja da bi represija protiv pro-SAD demonstranata u Libiji mogla uslijediti u budućnosti, Obama je pokrenuo rat koji je usmrtio hiljade civila i predao Libiju u ruke plemenskih milicija i grupacija povezanih sa Al-Kaidom. Međutim, kad zamjenimo Bengazi i Misratu za Donjeck i Lugansk obamina administracija se protivi bilo kakvoj akciji koja bi mogla omesti svireposti koje pro-Kijevski fašisti, ruku pod ruku sa plaćenicima iz firme Blekvoter i CIA-om, vrše protiv ukrajinskih civila.

Ove nedelje, započnjući još jedan nepopularan SAD rat u Iraku (dokazane rezerve nafte: 140 milijardi barela) Obama je potegao ofucanu laž da je rat motivisan humanitarnom brigom, u ovom slučju oko Jazidi izbjeglica koji se kriju na planini Sinjar od snaga Islamske države Iraka i Sirije. Rekao je: “Kada se mnoge hiljade nevinih civila suočvaju s opasnošću da budu zbrisani, a mi smo u stanju da učnimo nešto protiv toga, preduzećemo akciju. To je naša odgovornost kao Amerikanaca. To je simbol američog vođstva. To smo mi.”

Koga Obama misli da će prevariti? Kroz čtav niz ratova i bombardovanja izvršenih u Iraku tokom skoro čtvrt vijeka od zaljevskog rata 1991, a uprkos širokom protivljenju unutar američe radniče klase, SAD imperijalizam je učnio sve da dokaže da je masovno istrebljenje podjednako simbol Amerike kao i pita od jabuka.

Prije skoro dvije decenije, u maju 1996, korespondent CBS-a Lesli Stal je pitala državnog sekretara u klintonovoj administraciji Medlin Olbrajt o razarajućim sankcijama koje je Vašington uveo Iraku nakon zaljevskog rata, odstranjujući ga iz svjetske ekonomije. Stal je rekla: “Čuli smo da je pola miliona djece umrlo. To je više djece nego što je umrlo nakon Hirošime. I šta mislite, je li to cijena koju je bilo vrijedno platiti?”

Zloglasno, Olbrajt je odgovorila: “Mislim da je to veoma težak izbor, ali smatramo da je bilo vrijedno platiti tu cijenu.”

U tom momentu, tragičo, najgore je tek čkalo irači narod, koji će pretrpjeti dalja bombardovanja, invaziju 2003, i devet godina paklene američo-britanske okupacije i građanskog rata koji su odnijeli živote preko miliona Iračna.

Varvarstvo pušteno s lanca u Ukrajini od strane Sjedinjenih Država i njihovih evropskih saveznika raskrinkava ne samo sadašnje njihove ratove, već i cijelu političu podlogu koji su pripremali decenijama da bi pružili ciniči veo moralnog opravdanja pljačaškim ratovima.

Češki predsjednik, bivši disident i pro-imperijalističi nitkov Vaclav Havel je kumovao orvelovskom terminu “humanitarno bombardovanje” u intervjuu za Le Monde 1999, dok su bombe padale na Kosovo i Srbiju. Prema Havelu, takvi ratovi su plemeniti, potpuno nepristrasni akti koji odražavaju samo postojanu posvećenost Vašingtona i evropske unije ljudskim pravima, u tom slučju zaštiti kosovskih Albanaca od srpske vlade u Beogradu.

Havel je izjavio: “Smatram da u toku NATO intervencije na Kosovu postoji jedan element koji niko ne može osporiti: vazdušni napadi, bombe, nisu vođeni materijalnim interesima. Njihov karakter je isključvo humanitaran: ovdje su u pitanju principi, ljudska prava koja imaju prioritet koji prevazilazi čk i državni suverenitet. To čni napade na jugoslovensku federaciju opravdanim, čk i bez mandata ujedinjenih nacija.”

Takve reakcionarne racionalizacije rata su prigrlili korporativni mediji, vodeći akademici i korumpirane pseudo-ljevičrske grupe poput International Socialist Organization (ISO) u Sjedinjenim Državama ili Nove Anti-Kapitalističe Partije (NPA) u Francuskoj, koje su aplaudirale ratovima u Libiji i Siriji. Glavna meta njihove propagande, iako neizrečna, je marksizam, i naročto njegova tvrdnja da su ti ratovi prouzrokovani materijalnim interesima kapitalističih klasa imperijalističih sila.

Kako klasni interesi izbijaju na vidjelo, ova sitno-buržoaska bratija je našla dostojne partnere u Ukrajini. Prigrlili su desničrske, pro-EU proteste na Majdanu u Kijevu, koji su kulminirali pučm 22. februara i instaliranjem krajnje-desničrske vlade. Sada se nalaze u društvu snajperista koji propovjedaju superiornost bijele rase, bivših robijaša i obožavaoca nacističog kolaboratora Stjepana Bandere unutar Desnog Sektora koji služe kao pješadija imperijalizmu, masakrirajući civile u istočoj Ukrajini.

14. avgust 2014.