Quebec yönetimi bir kez daha inşaat işçilerinin bir grevine suç muamelesi yapıyor. Quebec Ulusal Meclisi, eyaletteki 175.000 sendikalı inşaat işçisini grev hakkından yoksun bırakan ve onları, derhal işe dönmemeleri durumunda sert yaptırımlarla tehdit eden acil durum yasasını kabul etmek üzere bu sabah toplanıyor.
[Eyaletteki] Quebecois Partisi (PQ) yönetimi, 2013’te, 75.000 inşaat işçisinin grevini yasadışı ilan etmişti. Bu kez, inşaat patronlarının “esnek” çalışma programlarını ve fazla mesai ücretlerinin kesilmesini içeren büyük tavizler dayatma yönelimlerinde onların desteğine koşan, PQ’nun federalist rakipleri, eyalet başbakanı Philippe Couillard’ın Liberalleridir.
İnşaat işçileri, liberallerin grev karşıtı yasasının doğrudan hedefi ama saldırı altında olan tüm işçi sınıfıdır. Quebec’te, Kanada genelinde ve bütün dünyada, büyük şirketler ve siyaset kurumu kemer sıkma ve savaş biçimindeki bir sınıf savaşı gündemini izliyor. Büyük şirketler tavizler ve hızlı çalışma temposu yönünde bitmek tükenmek bilmeyen taleplerde bulunurken, onların siyasi yanaşmaları emeklilik maaşlarını ve işsizlik yardımlarını kesiyor, sağlık ve eğitim gibi yaşamsal kamu hizmetlerini ortadan kaldırıyorlar.
İşçiler direnişe geçtiğinde, ya grevleri yasaklanıyor ya da 2012’deki Quebec öğrenci boykotlarında olduğu gibi, onlara karşı çevik kuvvetin tasması serbest bırakılıyor. Her siyasi çizgiden federal ve bölgesel yönetimler -Kanada Postanesi ve Air Canada işçilerine, CP Rail işçilerine, Toronto Transit işçilerine ve Ontario ile British Columbia öğretmenlerine karşı- bir dizi grev kırıcı yasa çıkardılar. Kanada egemen seçkinleri, aslında, en temel işçi hakkını, yani grev hakkını tanımamış ve yürürlükten kaldırmıştır.
İşçiler siyasi bir mücadeleyle karşı karşıya
Couillard’un Liberal Parti hükümetinin inşaat patronları yararına müdahalesi, inşaat işçilerinin siyasi bir mücadele ile karşı karşıya olduklarını vurgulamaktadır. Bu, sadece doymak bilmez inşaat firmalarına karşı değil; tüm büyük şirket seçkinlerine, onların siyasi partilerine ve devlet aygıtına karşı bir mücadeledir.
İnşaat işçileri, işçi sınıfının tüm diğer kesimleri gibi, ne kadar militan ve özverili olurlarsa olsunlar, temel haklarına yönelik büyük sermaye-devlet ortak saldırısını, basitçe, toplu iş sözleşmesi ve grev yoluyla yenilgiye uğratamazlar.
Egemen sınıf saldırısına, tüm işçi sınıfının siyasi bir güç olarak harekete geçmesiyle karşılık verilmelidir.
İnşaat işçileri Liberallerin grev kırıcı yasasına meydan okumalı ve Quebec’teki, Kanada genelindeki ve dünya çapındaki işçileri, kapitalist kemer sıkma politikasına karşı; düzgün ücretli işleri, kamu hizmetlerini ve işçi haklarını savunmak üzere bir işçi sınıfı karşı-saldırısında kendilerine katılmaya çağırmalıdır.
Patronların taviz taleplerine ve Liberal hükümetin grev karşıtı yasasına meydan okuyan bir duruş, Kanada, ABD ve dünya genelindeki işçilerden güçlü bir destek kazanacaktır.
İnşaat patronlarının talepleri, ekonominin bütün sektörlerindeki patronların çok daha büyük karlar elde etmek için işçilere deli gömleği giydirilmesi anlamına gelen taleplerini (var olan hakların ortadan kaldırılması, ücretlerin düşürülmesi ve “esneklik” dayatması) yinelemektedir. Her yerde, işçiler, demokratik hakları ayaklar altına alan hükümetlerle karşı karşıyalar.
Couillard’ın grev karşıtı yasasına başkaldırın
İnşaat işçileri, bu mücadele programını uygulamak için, mücadelelerinin önderliğini, yıllarca patronlarla suç ortaklığı yapmış beş sağcı inşaat işçileri sendikası federasyonunun koalisyonu olan Alliance Syndical de la construction’dan [İnşaat İşçileri Sendikal İttifakı] almaları gerekecek.
Alliance Syndicale ve onun üye olduğu Quebec’deki, Kanada’daki ve ABD’deki büyük sendika federasyonları, işçilere, defalarca, sendika karşıtı yasalara boyun eğme talimatı verdiler. Onlar, yine aynı şeyi yapacaklarını açıkça ortaya koymuş durumdalar.
PQ 2013’te inşaat işçilerinin işbaşı yapması için yasa çıkardığında, Alliance Syndicale’in önderleri yapılabilecek hiçbir şey olmadığını ilan etmişlerdi. Liberallerin, inşaat işçilerinin her türlü eylemini grev karşıtı yasalarıyla önceden engelleme tehdidinde bulunduğu bir sonraki yıl, Alliance Syndicale, inşaat işçilerini tavizlerle dolu sözleşmeleri kabul etmeye razı etti.
2017’de, sendikalar, bir kez daha işçileri hareketsiz kılmak için ellerinden geleni yaptılar. Patronların taviz taleplerini dayatmak için hükümetin desteğine güvendiği, görüşmelerin en başından beri ortadaydı. Yine de, sendikalar, Couillard 12 Mayıs’ta hükümetin her türlü grevi yasadışı ilan etme niyetini açıklayana kadar, grev kırıcı bir yasa tehdidi hakkında ölüm sessizliğine büründüler. Onlar, bunun ardından, işçilere, bu tür bir saldırı karşısında teslim olma talimatı vereceklerinin işaretini verirken, hükümeti sözlü olarak kınadılar.
Kanada’daki sendikalar, tüm dünyada olduğu gibi, ulusalcı, kapitalizm yanlısı programları nedeniyle, son 30 yıl içinde büyük şirketlerin uzantılarına dönüşmüştür. Onlar, işçileri görünüşte “sol” partilere (Quebec’te PQ, Kanada’da Yeni Demokratik Parti, ABD’de Demokratlar, Fransa’da Sosyalist Parti) yedeklerken, işçi direnişini sistematik olarak bastırmaktadırlar. Bu partiler, tümüyle, egemen seçkinlerin kemer sıkma, demokratik haklara saldırı ve savaş gündemine adanmış durumdadır.
Çeşitli şirketçi programlar yoluyla şirket yönetimleri ile giderek daha açık bir şekilde bütünleşmiş olan sendikalar, temsil ettiklerini iddia ettikleri üyelerininkinden farklı ve onlara karşıt çıkarlar geliştirmişlerdir.
Quebec’in beş inşaat işçileri sendika federasyonunun en büyüğü olan Quebec İşçi Federasyonu (QFL), 10 milyar doları aşan varlığıyla Quebec’in en büyük girişim sermayesi fonu olan Dayanışma Fonu’nu yönetmektedir. QFL’nin önderleri, her gün, bankalarla ve büyük mühendislik ve inşaat firmalarını kapsayan şirket patronlarıyla, yatırımcı karını arttırmayı ve “küresel ölçekte rekabetçi” Quebec merkezli firmalar geliştirmeyi hedefleyen anlaşmaları görüşüyorlar.
Greve ve bir işçi sınıfı saldırısına öncülük edecek taban komiteleri kurun
Eğer inşaat işçileri taviz karşıtı mücadelelerinde başarılı olacaklarsa, kapitalizm yanlısı sendika aygıtlarından bağımsız ve onlara karşı taban komitelerini kurmalılar. En militan işçilerin önderlik edeceği bu komitelerin ilk görevi, Liberallerin işe geri dönme yasasına yönelik meydan okumayı örgütlemek ve Quebec’teki ve Kanada genelindeki diğer işçi kesimlerinden destek toplamak olacaktır.
Sosyalist Eşitlik Partisi, bu çağrıyı düşünmeden yapmıyor. Liberal hükümet ve Kanada egemen seçkinleri, böylesi bir meydan okumaya düşmanlıkla karşılık verecektir. Onlar, grevcilere saldırmak ve işçileri sindirmek için polisi ve mahkemeleri kullanmaya çalışacaklar.
Ancak Quebec inşaat işçilerine karşı saf tutmuş kuvvetli güçler varsa, onların çok daha güçlü müttefikleri de var: Quebec’teki, Kanada’daki ve tüm dünyadaki işçi sınıfı.
Geçtiğimiz hafta, Couillard, Conseil de Patronat (Quebec İşverenler Konseyi) ve başka büyük şirket temsilcileri, grevcilere, Quebec ekonomisine günde 45 milyon dolara “mal oldukları” gerekçesiyle sövüp saydılar. Onlar, bunu yaparken, dolambaçlı bir şekilde de olsa, işçilerin, şirket patronlarının, bankaların ve diğer büyük işletmelerin devasa karlar biçiminde el koyduğu muazzam bir servet ürettiklerini itiraf ediyorlar.
İşçi sınıfı devasa bir toplumsal güce sahiptir. Ancak bu toplumsal güç, yalnızca, işçi sınıfının kendisini bağımsız bir siyasi güç olarak oluşturması durumunda harekete geçirilebilir ve onun yaratıcı gücü gerçeğe dönüştürülebilir.
Sendikalar ile örgütsel bir kopuşa, yeni bir siyasi perspektifin benimsenmesi eşlik etmelidir. Bu, işçilerin geçim kaynaklarının kapitalist kara tabi kılınmasının reddedilmesi; ekonomik yaşamı yeniden örgütlemek ve toplumsal ihtiyaçları başlıca ilke haline getirmek üzere işçilerin siyasi iktidarı uğruna mücadele demektir.
Bu açıklamada gündeme getirilen acil konuları tartışmak isteyen tüm işçileri ve gençleri Sosyalist Eşitlik Partisi ile bağlantıya geçmeye ve Dünya Sosyalist Web Sitesi’ni okumaya çağırıyoruz.