Oι γενικές εκλογές της Κυριακής στην Ελλάδα παρουσιάζονται από παντού με ενιαίο τρόπο σαν μία καθοριστική στιγμή στην οποία ο Ελληνικός λαός θα έχει την ευκαιρία να καθορίσει το μέλλον όχι μόνο της δικής του χώρας, αλλά την πορεία της Ευρώπης. Αλλά όσο αφορά την κυρίαρχη τάξη της Ευρώπης, η μοίρα της Ελλάδας έχει ήδη καθοριστεί.
Όποιος και να κερδίσει τις εκλογές, η εργατική τάξη θα αναγκαστεί να ξεπληρώσει τα €200 και πλέον δισεκατομμύρια του πακέτου διάσωσης μέσα από μέτρα λιτότητας προσαρτημένα στο Μνημόνιο που υπογράφτηκε με την τρόικα - την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ). Πρόσθετες θυσίες θα ζητηθούν αναπόφευκτα στην συνέχεια, είτε επιτραπεί στην Ελλάδα να παραμείνει στην ευρωζώνη είτε όχι.
Η Γερμανίδα καγκελλάριος Άνγκελα Μέρκελ διάλεξε την παραμονή των Ελληνικών εκλογών για να διακηρύξει κοφτά ότι "οι πόροι της Γερμανίας δεν είναι ανεξάντλητοι" και να αποκλείσει κάθε πρόταση για να πληρώσει η Φραγκφούρτη τον λογαριασμό για τα ευρωομόλογα και για εγγυήσεις χρέους από την ΕΚΤ. Οι δηλώσεις της κατευθύνονταν ενάντια στην Γαλλία, την Βρετανία και τις ΗΠΑ. Αλλά όποιες και να είναι οι διαφωνίες τους, για την Ελλάδα είναι ομόφωνοι.
Υπάρχουν πολλές αναφορές για λεπτομερή σχέδια που έχουν καταρτιστεί από την ΕΕ και τις κεντρικές τράπεζες σε όλο τον κόσμο καθώς προβλέπεται η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ. Το πακέτο διάσωσης των €100 δισεκατομμυρίων για την Ισπανία μόλις το προηγούμενο σαββατοκύριακο θεωρήθηκε ευρέως σαν μία απόπειρα δημιουργίας ενός πύρινου τοίχου για να εμποδιστεί η εξάπλωση της οικονομικής μόλυνσης από μία κατάρρευση της Ελληνικής οικονομίας.
Ο Βρετανός υπουργός Οικονομικών Τζωρτζ Όσμπορν είπε αυτή την εβδομάδα ότι μία Ελληνική έξοδος θα μπορούσε να είναι το αναγκαίο τίμημα για να πειστεί η Γερμανία να "σώσει" το ευρώ. Η ενίσχυση του ισχυρισμού του Όσμπορν μπορεί να βρεθεί στην συνεχιζόμενη απόσυρση καταθέσεων από τις Ελληνικές τράπεζες, που έχει οδηγήσει σε μία μείωση των καταθέσεων μέχρι 50 τοις εκατό, με €500 εκατομμύρια να αποσύρονται κάθε μέρα. Ο πρώην τραπεζίτης των Λήμαν Μπράδερς Μάικλ Τόρυ ήταν ακόμη πιο ξεκάθαρος από τον Όσμπορν, διακηρύσσοντας ότι μία Ελληνική έξοδος από το ευρώ θα μπορούσε να είναι η "στιγμή Λήμαν" που χρειαζόταν η Ευρώπη για να ταρακουνηθεί σε δράση.
Η αναφορά στους Λήμαν κάνει καθαρό ότι αυτό είναι μία απαίτηση του διεθνούς χρηματιστικού κεφάλαιου, για ακόμη περισσότερα χρήματα να δοθούν στις τράπεζες, που θα αποπληρωθούν μέσα από ακόμη βαθύτερες και πιο άγριες περικοπές.
Η προσφορά κάποιων προσωρινών παραχωρήσεων δεν αποκλείεται σαν μέρος της προσπάθειας για μία διαχείριση της κρίσης. Αλλά η καθοδική πορεία της Ελλάδας θα συνεχιστεί.
Κάθε μέρα, η κρίση σε όλη την Ευρώπη κλιμακώνεται, και κάθε μέτρο που παίρνεται για να αντιμετωπιστεί αποδεικνύεται αναποτελεσματικό. Ήδη το κέντρο του ενδιαφέροντος των κερδοσκόπων έχει μετακινηθεί από την Ελλάδα. Η επίπτωση της διάσωσης της Ισπανίας ήταν βραχύβια. Το δανειστικό της επιτόκιο έχει τώρα εκτοξευτεί πάνω από το μη βιώσιμο ορόσημο του 7 τοις εκατό. Η Ιταλία συζητιέται τώρα ευρέως σαν ο νέος υποψήφιος για δράση από την τρόικα.
Τα ίχνη της καταστροφής που προκλήθηκε από τις αρπακτικές απαιτήσεις των τραπεζών και των κερδοσκόπων πουθενά δεν είναι τόσο εμφανή όσο στην Ελλάδα. Μετα από πέντε χρόνια λιτότητας, το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν υπολογίζεται ότι έχει καταρρεύσει κατά 27 τοις εκατό - χωρίς προηγούμενο σε ειρηνική περίοδο.
Το ένα τέταρτο των εργαζομένων και οι μισοί από τους νέους είναι επίσημα άνεργοι. Εκατομμύρια επιπλέον είναι με βραχυπρόθεσμες συμβάσεις, κερδίζοντας μόλις €300 τον μήνα. Οι μισθοί έχουν περικοπεί μέχρι 50 τοις εκατό, ενώ οι κοινωνικές υπηρεσίες είναι σε κατάσταση κατάρρευσης. Η πείνα, η έλλειψη στέγης και οι αυτοκτονίες είναι το θέμα σε αμέτρητες σπαρακτικές ιστορίες στις ειδήσεις.
Αντιμέτωπα με αυτή την τρομερή μοίρα, κανένα κόμμα στην Ελλάδα δεν μιλά αυθεντικά για τα συμφέροντα του εργαζόμενου λαού.
Η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ είναι οι κύριοι συνένοχοι στον αφανισμό του δικού τους λαού. Η προεκλογική τους εκστρατεία μεταφράζει τις απαιτήσεις της τρόικας στην προσταγή: Κάνετε ό,τι σας λένε, ή αντιμετωπίστε κοινωνικό Αρμαγεδόνα!
Όσοι επιζητούν μία εναλλακτική λύση στον ΣΥΡΙΖΑ (Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς) δεν θα βρουν τίποτα. Ο Συνασπισμός και ο ηγέτης του, Αλέξης Τσίπρας, καταφέρεται ενάντια στις αδικίες που υπομένει ο λαός κάτω από το Μνημόνιο. Ωστόσο, η δηλωμένη πρόθεση του ΣΥΡΙΖΑ είναι να κάνει οτιδήποτε είναι αναγκαίο για να διατηρήσει την θέση της Ελλάδας στην ΕΕ και την ευρωζώνη. Με αυτό τον στόχο, ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει μόνο μία πιο παρατεταμένη αποπληρωμή του χρέους της Ελλάδας, μαζί με προσπάθειες να αυξηθούν τα έσοδα μέσα από πιο αποτελεσματική φορολόγηση. Ελπίζει να πείσει τις ηγετικές δυνάμεις της Ευρώπης ότι αυτό είναι μία πιο ελκυστική επιλογή από τον εξαναγκασμό της Ελλάδας σε άμεση κατάρρευση.
Δεν υπάρχει διέξοδος από αυτό τον δρόμο.
Αυτό που ενώνει όλα τα κόμματα είναι η επιμονή τους να εναποθέσουν τις ελπίδες τους οι εργαζόμενοι και οι νέοι στο να πετύχουν ένα συμβιβασμό με αυτό ή εκείνο το τμήμα της αστικής τάξης. Σε αυτό έχουν την συμπαράσταση απο τα συνδικάτα που έχουν βάλει τέλος σε όλους γενικά τους αγώνες ενάντια στην λιτότητα που υπαγορεύεται από την τρόικα.
Όλα τώρα εξαρτώνται από την ανεξάρτητη επέμβαση της εργατικής τάξης στην πολιτική ζωή.
Οι εργαζόμενοι και οι νέοι στην Ελλάδα αντιμετωπίζουν τις πλήρεις συνέπειες της παγκόσμιας αποτυχίας του καπιταλισμού. Όποια και να είναι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κρίσης στην Ελλάδα, καθώς και στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ευρώ, αυτό που είναι θεμελιώδες είναι ότι η συνεχιζόμενη ύπαρξη του συστήματος του κέρδους είναι ασυμβίβαστη με
τις στοιχειώδεις ανάγκες της πλατιάς μάζας της ανθρωπότητας. Αυτό είναι εξίσου αληθινό στις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ρωσία, την Ιαπωνία, την Ινδία και την Κίνα, όσο είναι και στην Ευρώπη.
Η Ελλάδα είναι το θύμα μιας κοινωνικής αντεπανάστασης που εφαρμόζεται από την κυρίαρχη ελίτ, και την οποία σχεδιάζουν να επεκτείνουν σε όλη την Ευρώπη. Περικοπές που ανέρχονται σε πολλά δισεκατομμύρια ευρώ στο σύνολο τους έχουν ήδη γίνει σε όλη την ήπειρο. Στην Ελλάδα, η κυρίαρχη τάξη δοκιμάζει μέχρι που ακριβώς μπορεί να φτάσει.
Η πορεία προς αυτή την κατεύθυνση κάνει αναπόφευκτη μία αποφασιστική σύγκρουση ανάμεσα στην κυρίαρχη ελίτ και την εργατική τάξη. Υπάρχει ανοικτή συζήτηση για κοινωνική αναταραχή στην Ελλάδα να κλιμακώνεται μέχρι το σημείο που θα κληθεί ο στρατός να επέμβει. Σχέδια για μία Ελληνική έξοδο από το ευρώ περιλαμβάνουν το κλείσιμο των συνόρων της χώρας, και στρατιωτικοί ελιγμοί έχουν ήδη πραγματοποιηθεί σε προετοιμασία για πολιτική αναταραχή.
Η Γερμανική Frankfurter Allgemeine Zeitung συνόψισε την διάθεση στους ηγετικούς κύκλους όταν έθεσε την ανάγκη για την Ευρώπη να στείλει στρατεύματα στην Ελλάδα εφόσον γινόταν ένα "αποτυχημένο κράτος". Εάν "η Αθήνα δεν ήταν πλέον ικανή να πληρώσει τους αξιωματούχους της, ή μπορεί να τους πληρώσει μόνο σε δραχμές," η κατάσταση θα γινόταν "χαοτική," με την Ελλάδα "να συνταράσσεται από εξεγέρσεις," έγραψε τον προηγούμενο μήνα.
Σημειώνοντας την πρόσφατη επέκταση της ανάπτυξης των στρατευμάτων της ΕΕ στα ελληνοτουρκικά σύνορα, κατέληξε, "Aς ελπίσουμε, μία διεθνής δύναμη προστασίας, όπως αυτή που είναι σταθμευμένη στις ασταθείς χώρες προς τον βορρά, δεν θα γίνει μία από τις επιλογές."
Η Ελληνική εργατική τάξη δεν μπορεί να βασίσει την πολιτική δράση της πάνω στις ψεύτικες ελπίδες που προωθούνται από τον ΣΥΡΙΖΑ ή τους φόβους που εξάπτει η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ. Πρέπει να κοιτάξουν την πραγματικότητα κατάματα.
Το ίδιο ισχύει για όλους τους εργαζόμενους της Ευρώπης, που πρέπει να είναι εξίσου ανένδοτοι υπερασπίζοντας τους Έλληνες αδελφούς και αδελφές τους όσο είναι και η κυρίαρχη ελίτ στην αποφασιστικότητα της να τους εξαθλιώσει.
Η αλληλεγγύη με τους εργαζόμενους της Ελλάδας πρέπει να είναι το επίκεντρο ενός πολιτικού κινήματος ολόκληρης της Ευρωπαϊκής εργατικής τάξης ενάντια στις αρπακτικές κυβερνήσεις στο Βερολίνο, στο Παρίσι, στο Λονδίνο, κτλ. Η Ευρωπαϊκή Ένωση των αφεντικών πρέπει να ανατραπεί και να αντικατασταθεί από κυβερνήσεις των εργαζομένων οργανωμένες μέσα στις Ενωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες της Ευρώπης.
Με αυτό τον στόχο, ανεξάρτητα όργανα πάλης πρέπει να συγκροτηθούν σε κάθε τόπο δουλειάς και γειτονιά. Αυτό που απαιτείται πάνω απο όλα είναι μία γνήσια σοσιαλιστική ηγεσία, που θα αναπτυχθεί μέσα από την οικοδόμηση τμημάτων της Διεθνούς Επιτροπής της Τέταρτης Διεθνούς.
16 Ιουνίου 2012