Beste collega’s,

Drieduizend Volvo Truck-werknemers in Dublin, Virginia, zijn al drie weken in staking. De arbeiders van de fabriek in New River Valley vechten voor een arbeidsovereenkomst die de aanvallen op lonen en arbeidsvoorwaarden van de afgelopen jaren ongedaan maakt. Ze hebben dringend uw steun nodig om hun strijd tegen de multinational te winnen.

Als de staking beperkt blijft tot een enkele fabriek, zal het bedrijf bij zijn wapens blijven en alle middelen gebruiken die tot haar beschikking staan om de wil en de eenheid van de arbeiders te breken. Het is daarom dringend noodzakelijk om de staking uit haar isolement te breken en versterkingen te mobiliseren: arbeiders van andere fabrieken in de Verenigde Staten en internationaal.

Uw collega’s in de Verenigde Staten hebben niet alleen te maken met een moordend bedrijf, maar ook met een vakbond die het vuile werk van het bedrijf opknapt.

De United Auto Workers (UAW) ondertekenden tweemaal contracten die door meer dan 90 procent van de werknemers werden weggestemd. Ze bevatten stijgingen van de zorgkosten, het in stand houden van het gehate meerlagige loon- en toeslagenstelsel, een einde aan de achturige werkdag en verdere concessies.

De UAW probeert nu de arbeiders uit te hongeren. Hoewel de vakbond miljarden dollars heeft opgepot en haar topfunctionarissen honderdduizenden dollars per jaar verdienen, betaalt ze stakingslonen die niet eens overeenkomen met het minimumloon.

De vakbond probeert ook de staking te isoleren. Het heeft zijn leden in de VS, laat staan werknemers van Volvo Trucks in andere landen, niet eens geïnformeerd over de staking. De vakbond wordt hierin gesteund door een pro-corporate media die de staking totaal negeert, alsof deze niet plaatsvindt.

Het bedrijf, de vakbond, de politici en de media zijn doodsbang dat de arbeidersstrijd in Virginia zich als een lopend vuurtje zou kunnen verspreiden als andere arbeiders het voorbeeld zouden volgen. De problemen waarmee uw Amerikaanse collega’s worden geconfronteerd, zijn immers dezelfde waarmee u en de internationale arbeidersklasse worden geconfronteerd.

Jarenlang werd de wereldwijde auto-industrie gedomineerd door een handvol spelers, die meedogenloos individuele locaties tegen elkaar uitspelen om de reële lonen te verlagen, sociale uitkeringen te elimineren en de werkdruk te verhogen. De grootste bedrijven in de vrachtwagenproductie zijn Daimler, gevolgd door twee Chinese bedrijven, en Volvo Trucks.

Deze bedrijven zien de coronaviruspandemie als een welkome kans om de aanval op de arbeidersklasse te intensiveren. Ondanks een omzetdaling keerde de Volvo Group dit jaar $ 3,7 miljard aan dividend uit, en een eenmalige betaling van $ 2,3 miljard voor de verkoop van zijn Japanse dochteronderneming UD Trucks (voorheen Nissan Diesel). Dit werd betaald door de opgevoerde uitbuiting van de arbeidskrachten.

Deze aanval zou niet mogelijk zijn als arbeiders van alle fabrieken zich zouden verenigen. Volvo heeft fabrieken in 18 landen, en nog eens 10 worden gerund door onafhankelijke bedrijven. De globalisering van de productie heeft arbeiders enorme macht en kracht gegeven. Ze moeten zich bewust worden van deze kracht en vechten voor hun rechten.

Maar de vakbonden doen er alles aan om dit te voorkomen. Dit geldt niet alleen voor de UAW in de Verenigde Staten, maar ook voor het Duitse IG Metall, de Belgische ABVV en ACV en vakbonden in heel Europa.

In deze wereldwijde concurrentiestrijd vertegenwoordigen de goedbetaalde functionarissen in de vakbonden en ondernemingsraden de belangen van ‘hun’ bedrijven en niet die van de arbeidersklasse, die een internationale klasse is. Ze verdelen de arbeiders en spelen de ene locatie uit tegen de andere.

Veel arbeiders in Gent zullen zich de sluiting van de Ford-fabriek in 2014 herinneren, die 4.600 banen opeiste en nog eens 5.000 bij onderdelenleveranciers, of de sluiting van de Opel-fabriek in Antwerpen in 2010. In beide gevallen werd de sluiting ondersteund door het Duitse IG Metall. De vakbond slaagde er echter niet in om banen in Duitsland te ‘redden’. Opel, dat nu eigendom is van Stellantis, is nauwelijks nog in leven.

De verdediging van banen en lonen vereist een breuk met de corrupte en nationalistische vakbonden en de oprichting van onafhankelijke actiecomités die rechtstreeks door de arbeiders zelf worden gecontroleerd. In Virginia speelde de Volvo Workers Rank-and-File Committee een doorslaggevende rol bij het organiseren van de oppositie tegen de uitverkoop van de UAW.

In een open brief aan de leiding van de UAW benadrukte het comité dat de arbeiders een contract dat achter gesloten deuren is gesloten, niet zullen accepteren. Het eiste dat een vertegenwoordiger van de arbeiders elke onderhandelingssessie bijwoont en bewaakt en stelde een reeks minimumeisen voor waaraan een contract moest voldoen. Het eiste een stakingsloon gelijk aan het volledige loon van een staker, betaald door het stakingsfonds van $ 700 miljoen van de UAW, dat was opgebouwd met arbeiderscontributie.

De arbeidersstaking van Volvo wordt steeds meer een symbool van de toenemende opstand van de arbeiders tegen het bedrijfsmanagement en de vakbonden. In Alabama zijn sinds 1 april meer dan 1.000 mijnwerkers in staking gegaan tegen het bedrijf Warrior Met Coal. Op 9 april stemden ze met een grote meerderheid een vijfjarig contract weg, dat was overeengekomen door de United Mine Workers of America (UMWA).

Het is van cruciaal belang om deze strijd internationaal te verenigen en ze een verenigd perspectief te bieden. Het Internationale Comité van de Vierde Internationale, waartoe mijn partij behoort, heeft daarom op 1 mei het initiatief gelanceerd voor de International Workers Alliance of Rank-and-File Committees.

Ik doe een beroep op de Volvo-arbeiders in Gent en arbeiders in heel Europa:

• Steun de stakers van New River Valley en maak hun strijd de jouwe.
• Volg de berichtgeving over de staking op de World SocialistWeb Site en neem contact op met de International Workers Alliance of Rank-and-File Committees en de Volvo Workers Rank-and-File Committee.
• Vorm je eigen comité om protesten, productievertragingen en andere solidariteitsacties te organiseren, waaronder de sluiting van Volvo en de hele vrachtwagen- en autoproductie-industrie.

In solidariteit,

Ulrich Rippert, voorzitter van de Sozialistische Gleichheitspartei en kandidaat bij de Duitse federale verkiezingen