Batı Virginia’nın milyarder valisi Jim Justice, Salı günü öğleden sonra, öğretmenlerin ve diğer devlet okulu çalışanlarının eyalet çapında sürdürdüğü dokuz günlük greve son vermeye yönelik bir yasayı onayladı. Eyalet Meclisi üyeleri, aynı gün önceki saatlerde, iki büyük partinin yasayı desteklediğini açıklamışlardı.
Sendikaların onayladığı ve bir zafer olduğunu iddia ettiği anlaşma, 33.000 okul çalışanının cesur mücadelesine bir ihanettir.
Anlaşma, işçilerin başlıca talebi olan, devletin yönettiği Kamu Çalışanları Sigorta Kurumu’na (PEIA) garantili fon konusunda hiçbir şey yapmamakta; bunun yerine, artan sağlık harcamalarını geçici olarak dondurmakta ve PEIA’nın kronik fon yetersizliğine çözüm bulmaya yönelik yeni bir çalışma grubu daha oluşturmaktadır. Bu çalışma grubu hiçbir şeyi çözmeyecektir, çünkü her iki siyasi parti de, eyaletteki güçlü enerji ve şirket çevrelerine tabi durumda ve sağlık hizmetlerini finanse etmek için onlara önemli vergiler uygulanmasını reddediyor.
Justice ve eyalet meclisi üyeleri, tüm kamu işçilerini kapsayan yüzde beşlik ücret artışının vergi artışı yoluyla finanse edilmeyeceğiyle övünüyorlar. Bu artış, çok sayıda okul çalışanının, öğrencilerin ve binlerce işçinin bağlı olduğu Medicaid sağlık sigortası programı dahil, kamu kesintileri ile fonlanacak.
Okul çalışanları, sağlık hizmetleri uğruna mücadele ettiler; bu hizmetlerin yoksullardan çıkartılması için değil. Ülkedeki bütün eyaletler içinde zaten kırk sekizinci en az ücret ödenen kesim olan Batı Virginia’daki öğretmenler, yüzde beşlik bir artışın sağlık harcamalarındaki artışlardan dolayı ortadan kalkacak olandan daha fazla olacağını belirttiler.
Dün (6 Mart) Charleston Gazette-Mail’de yayınlanan bir makalede, artışların, 2018-2019 eyalet bütçesinde, harap haldeki kamu binalarının onarılmasına ayrılmış 23 milyon, eyaletteki topluluk liselerindeki ve teknik liselerdeki öğrencilere okul harcı sağlamaya tahsis edilmiş 7 milyon ve Medicaid’den gelen milyonlar dahil, 82 milyon dolarlık kesintilerle finanse edileceği belirtiliyordu. Senato’nun Başkanı Craig Blair, Cumhuriyetçilerin kontrolündeki Senato’nun, artışı yalnızca “çok büyük” kesintiler karşılığında kabul ettiğini söyledi ve ekledi: “Bu biraz acılı olacak.”
İşçilerden sert bir muhalefet geleceğinin farkında olan sendika yetkilileri, öğretmenlere bir araya gelerek onu tartışıp oylayacak zaman tanımamak için, anlaşmayı olabildiğince çabuk bir şekilde tamamlamaya çalıştılar. Justice, daha eyalet yasamasının iki organı [Eyalet Meclisi ve Senatosu] yasayı onaylamadan, twitter hesabından, anlaşmanın sağlanmış olduğu mesajını göndermiş, medya da grevin bittiğini açıklamıştı. Sendika yetkilileri ile vali anlaşmayı imzalamadan önce, otomatik bir mesaj gönderici, işçilere işlerine dönmeleri talimatı veren bir mesaj göndermişti.
Sendika yetkilileri, işçilere bir günlük “yatışma süresi”nin ardından okullara dönme emri verdikleri önceki Salı gününden sonuçlar çıkarmışlardı. Bu “yatışma süresi”, işçilere, sendika önderlerine meydan okuyarak örgütlenme ve greve devam yönünde oy kullanma zamanı kazandırmıştı.
Vali Jim Justice, yasayı, milyarder vali, eyaletin Demokratik ve Cumhuriyetçi partili politikacıları ve sendikacılar arasında bir aşk festivaline dönüşen bir basın toplantısında imzaladı. Amerikan Öğretmenler Sendikası-Batı Virginia’dan (AFT-WV) Christine Campbell ile Batı Virginia Eğitim Birliği’nden (WVEA) Dale Lee, imzalanmış yasanın özel kopyalarını kendilerine veren büyük kömür patronuna [Jim Justice] aşağılık bir şekilde teşekkür ettiler.
PEIA’yı finanse etmek için 30 yıldan uzun süredir kişisel bir çek yazabilmiş olan Justice, okul işçilerinin bir dostu numarası yapıyordu. O, öğretmenlerin “belki de doğru olmayan şeyler yapmış” olduğunu söyler ve “bunu belki de gerginlikten dolayı yaptınız”, “dünya bize bakıp, ‘şu anda Batı Virginia’yı sevip sevmediğimi bilmiyorum’ diyor” derken, bu harekete yönelik gerçek tavrını ağzından kaçırdı.
Gerçekte, Batı Virginia’daki dokuz günlük güçlü grev, ABD’deki ve dünyanın dört bir yanındaki işçiler için bir çekim ve esin kaynağı haline gelmişti.
Bir WSWS muhabiri, Justice’e, yasanın öğretmenler için sağlık hizmeti finansmanı sağlamamakla kalmayıp, yoksul çocuklara ayrılan fonlarda yapılacak kesintilerden karşılanacak olması konusunda ne düşündüğünü sordu. Justice, buna, bu tür kesintilerin yapılması “yeryüzünde mümkün değil” yanıtını verdi ama hemen ardından, eyalet Medicaid fonundan 10 milyon dolar kesmenin “sağduyulu” olabileceğini, çünkü onun şu sıralar nakit fazlası olduğunu açıkladı.
Öğretmenler anlaşmayı ilk duyduklarında, onu kuşkuyla ve güvensizlikle karşıladılar. Yaklaşık yirmi yıldır bir okul aşçısı olarak çalışan Lorene, anlaşmanın açıklanmasından hemen sonra, eyalet kongre binasının dışındaki WSWS muhabirlerine, “Onların [sendikaların ve yasama organının] PEIA’yı düzelteceğini düşünmüyorum… Daha önce yalan söylediler; sözlerini tutmadılar. Ben şunu biliyorum: Eğer [PEIA] düzeltilmezse, onu tüm gücümüzle geri geleceğiz.”
On yıldan uzun süredir öğretmenlik yapan Melanie, eyalet kongre binasının içinde şunları söyledi: “Bu konuda kendimi iyi hissetmiyorum, çünkü bu ‘uzlaşma’ bizim kötü insanlar gibi görünmemize neden oluyor. Medicaid’ten tek kuruş alındığında, bu bizi açgözlü ve bencil, onun kimden geldiği ile ilgilenmiyor gibi gösteriyor. Bu beni ilgilendiriyor! Eğer ben söz sahibi olsaydım, ‘anlaşma yok’ derdim. Bu [anlaşma] doğru değil.”
Grevin sona ermesiyle birlikte, geçtiğimiz iki haftada yaşanan olaylardan siyasi dersler çıkartılması Batı Virginia’daki, ABD’deki ve tüm dünyadaki işçiler için son derece önemli.
Bu grev, sınıf çatışmasının yükselmesinin, işçileri, hükümetlerin ve şirketlerin emek polisleri işlevi gören sağcı sendika aygıtları ile her zamankinden daha doğrudan çatışma içine sokacağını göstermiştir. İşçi sınıfının ve gençlerin her zamankinden geniş kesiminin desteğini harekete geçiren şey, öğretmenlerin, sendikaların işe dönme emrine meydan okumasıydı.
Bu gelişmeden dehşete kapılan sendikalar, işçiler üzerindeki kontrollerini sürdürmek için, eyalet kongresine küçük bir bürokratlar ordusu gönderdiler. Sendikaların greve son verme çabasındaki önemli bir etmen, hafta sonu Batı Virginia’daki Frontier iletişim işçilerinin grevinin başlaması ve Oklohama’daki, Kentucky’deki ve diğer eyaletlerdeki öğretmenlerin greve olan artan desteğiydi.
Ulusal Eğitim Birliği’nin ayda 300.000 dolardan fazla maaş alan başkanı Lily Eskelsen Garcia, üzerine basa basa, sendikaların grevin diğer eyaletlere yayılmasını görmek istemediklerini açıkladığında, sendikaların tavrını dile getiriyordu.
İşçilerin sendika aygıtlarından kurtulma yönündeki nesnel çabalarının, işçiler tarafından ve onlar arasından seçilen taban komiteleri/yeni mücadele örgütleri biçiminde bilinçli olarak örgütlenmesi gerekiyor.
Yaklaşan mücadeleler, her şeyden önce, açık bir siyasi perspektif üzerine kurulmalıdır. Batı Virginia öğretmenlerinin mücadelesi, işçi sınıfının sosyal haklarının (sağlık hizmetleri, eğitim, iyi bir iş) savunusunun, hangi sınıfın toplumsal serveti kontrol ettiğine ve onun nasıl dağıtılacağına karar verdiği sorusu üzerinde odaklandığını göstermiştir: Toplumun ezici çoğunluğunu oluşturan uluslararası işçi sınıfı mı; yoksa küçük bir şirket milyarderleri tabakası mı? Bu tür hakların güvence altına alınması, toplumun kaynaklarının şirket seçkinlerinden alınmasını ve ekonomik yaşamın işçi sınıfının çıkarları doğrultusunda yeniden örgütlenmesini gerektirmektedir.