Dördüncü Enternasyonal’in Uluslararası Komitesi (DEUK), 4 Mayıs Cumartesi günü, 2019 Uluslararası Çevrimiçi 1 Mayıs Toplantısı’nı düzenledi. Bu, dünya Troçkist hareketi DEUK tarafından düzenlenen altıncı çevrimiçi 1 Mayıs Toplantısı’ydı. Toplantıda, dünya partisinden ve onun dünyanın dört bir yanındaki şubeleri ile sempatizan örgütlerinden önde gelen 12 üye, kapitalizmin dünya krizinin ve uluslararası işçi sınıfı mücadelelerinin çeşitli yönleri üzerine konuşmalar yaptılar.
Dünya Sosyalist Web Sitesi (WSWS), toplantıda yapılan konuşmaların metinlerini yayınlıyor. Aşağıda, WSWS’nin Avustralya editörü Peter Symonds’un konuşması yer alıyor. WSWS’nin uluslararası yayın kurulu başkanı ve Sosyalist Eşitlik Partisi’nin (ABD) ulusal başkanı David North’un açılış raporunu buradan okuyabilirsiniz.
***
Dördüncü Enternasyonal’in Uluslararası Komitesi, 1 Mayıs 2019’da, Çin’deki 4 Mayıs hareketinin 100. yıldönümü üzerine Çinli işçilere ve gençlere özel selamlarını gönderir. Bu hareket, emperyalist baskıya karşı mücadelede tarihi bir dönüm noktasıydı.
Yüz yıl önce, 4 Mayıs’ta, binlerce öğrenci, Versay Barış Konferansı’nın, Şantung Eyaleti’ni Japonya’ya veren sonucunu protesto etmek için Pekin sokaklarına döküldü. I. Dünya Savaşı’nı sona erdiren antlaşma, Çin’i emperyalist güçlere tabi kılan sömürgeci eşitsiz antlaşmaları da sürdürüyordu.
Bu protesto, hem emperyalist egemenliğe, hem de onun Pekin hükümetindeki işbirlikçilerine karşı ülke çapında bir işçi ve gençlik hareketini tetikledi. Protestolar, polis baskısına rağmen haftalarca devam etti. Bu, Çin toplumundaki katı hiyerarşinin temelini oluşturan boğucu Konfüçyüsçü geleneklere karşı Avrupa Aydınlanması’nın ideallerine dayanan daha kapsamlı bir kültürel başkaldırının parçasıydı.
Rusya’daki 1917 Ekim Devrimi’ne hayat veren sosyalist enternasyonalizmden ilham alan bir öğrenci ve aydın tabakası, kararlı bir şekilde Marksizme ve Sovyetler Birliği’ne yönelmişti. Temmuz 1921’de, Çin Komünist Partisi (ÇKP) kuruldu.
Günümüzde Komünist Parti, üzerine kurulduğu ilkelerin tamamını reddetmiştir. Enternasyonalizmin yerini, uzun süre önce, gerici Stalinist “Tek Ülkede Sosyalizm” teorisi aldı. Stalinizmin Çin’deki biçimi olan Maoculuk, 1949 Çin Devrimi’nin ardından kurulmuş olan işçi devletini deforme etti ve ekonomik ve siyasi bir çıkmaz olduğunu kanıtladı. Mao’nun 1972’de ABD Başkanı Nixon ile uzlaşması, 1978’den sonraki kapitalist restorasyonun temelini atmıştı.
Çin Komünist Partisi, işçi sınıfını değil, tiksindirici servetlerini devlet mülkiyetinin yağmalanması ve işçi sınıfının yoğun sömürüsü üzerinden biriktirmiş olan süper zenginleri temsil etmektedir. ÇKP’nin egemenliği, ideolojik olarak sosyalizme değil, Çin milliyetçiliğine dayanmaktadır. Bu egemenlik, hükümete karşı her türlü muhalefet işaretini ortadan kaldırmak için çok büyük bir polis devleti aygıtı eliyle desteklenmektedir.
Devlet Başkanı Şi, 4 Mayıs hareketini anmak üzere bu hafta yaptığı konuşmayı milliyetçiliği ve yurtseverliği göklere çıkarmak için kullandı. Şi, 1919’daki protestolara damgasını vuran, yerleşik geleneklere ve inançlara karşı çıkmanın tersine, günümüzde gençlerin “yanlış düşünceler”den kaçınması ve “partiye itaat etmesi” gerektiğini ısrarla vurguladı. Konfüçyüsçülüğe bir başkaldırı içinde biçimlenmiş olan Komünist Parti, üniversitelerde ve bir bütün olarak toplumda boğucu düşüncel ortamı sağlamlaştırmaya dönüş yapılmasını savunuyor.
Çin’deki kapitalist restorasyon, özellikle 1989 Tiananmen Meydanı protestolarının bastırılmasıyla Stalinist aygıtın işçi sınıfını kontrol altında tutmak için her şeyi yapacağının işaretini vermesinin ardından, bir yabancı sermaye akınına yol açmıştı. Çin ekonomisi, her sekiz yılda bir ikiye katlanarak, dünyanın en büyük ikinci ekonomisi haline geldi.
Ne var ki, bunun için işçi sınıfı korkunç bir bedel ödedi: düşük ücretli işler, sağlıksız ve tehlikeli koşullar ve ücretleri geç ödeyen ya da hiç ödemeyen mülk sahipleri. Grev ya da protesto hakkı söz konusu değil. Milyonlarca göçmen tarım işçisinin ikamet hakkı ya da kentte bulunan hizmetlere erişim hakkı yok.
Toplumsal eşitsizlik sarsıcı boyutlarda. Çin, dünyada toplumsal eşitsizliğin en az olduğu toplumlardan biri iken, en eşitsizülkelerden biri haline geldi. ABD’den sonra en çok dolar milyarderi Çin’de. Çinli işçiler ayda 370 dolarla hayatta kalmaya uğraşırken, ülkenin en zengin kişisi, Tencent Yönetim Kurulu Başkanı Pony Ma, yaklaşık 40 milyar dolarlık bir kişisel servete sahip.
Dahası, Çin’in ekonomik büyümesi, onu ABD emperyalizmi ile bir çarpışma rotasına yerleştirmiş durumda. Bu, yıkıcı bir savaş tehdidi oluşturuyor ve Komünist Parti’nin buna hiçbir çözümü yok. Çin yönetimi, bir taraftan, zaman kazanma umuduyla Washington’a yaltaklanırken, diğer taraftan, ABD ile bir silahlanma yarışına girmiş durumda ki bu, yalnızca,çatışmayla ve tüm insanlığı tehdit eden bir nükleer felaketle sonuçlanabilir.
ÇKP, kar sistemini savunmaktadır ve bu yüzden, savaş yönelimini durdurabilecek olan tek toplumsal güce, uluslararası işçi sınıfına herhangi bir şekilde başvuramaz. Savaş yöneliminin durdurulması, işçilerin, kapitalizmi ortadan kaldırmak ve toplumu gerçekten sosyalist temelde yeniden inşa etmek üzere birleşik mücadelesini gerektirmektedir.
Uluslararası ölçekte olduğu gibi, Çin’de de, işçi sınıfı mücadelesinin canlandığına ilişkin çok sayıda işaret var. İşçiler, polisin, şirket haydutlarının ve devlet onaylı sendikaların baskıcı önlemlerine rağmen, demokratik ve sosyal hakları için cesurca greve gidiyor ve protestolar düzenliyor. Üniversite öğrencileri, 4 Mayıs hareketinin gelenekleri doğrultusunda, mücadelelerinde işçilerle işbirliği yapmaya başladılar ve bunun için aylarca tutuklu kaldılar.
Kritik soru, gelişmekte olan mücadelelere hangi siyasi perspektifin ve programın yol göstereceğidir. Toplumsal eşitlik ve demokratik haklar uğruna mücadele, sosyalist bir gelecek için işçi sınıfına dayanan bir mücadele demektir. İleriye giden yolu net bir şekilde görmek için, geçmişi kavramak gerekir. Ancak Pekin’deki Stalinist bürokratik aygıt, Çin ve uluslararası işçi sınıfının devrimci tarihini bir yalanlar ve yarı gerçekler dağının altına gömmüştür.
Çinli işçilere ve gençlere sesleniyoruz: Bu tarihi geri kazanmak zorundasınız; Çin’de ya da dünyanın başka bir yerinde gerçekten devrimci bir parti inşa etmenin tek yolu budur. Gerçeğin öğrenilebileceği yalnızca tek bir kaynak var: Stalinizmin tüm suçlarına ve ihanetlerine karşı onlarca yıl boyunca mücadele vermiş olan uluslararası Troçkist hareket.
4 Mayıs hareketinin önde gelen entelektüel figürü ve Çin Komünist Partisi’nin kurucu genel başkanı Çen Tu-ziu’nun ve Stalin’in 1925-27 Çin devimine ihanetine karşı çıkan diğer Çinli Troçkistlerin mücadelelerinin derslerini öğrenin. Onlar, işçileri, Mao Zedong’un ve onun Stalinist ortaklarının 1949 Devrimi’ni bir çıkmaza götürecekleri konusunda uyardıkları için zulüm gördüler, hapsedildiler ve öldürüldüler.
Devlet Başkanı Şi’nin ve onun siyah takım elbiseli bürokratlarının elinin altında, kullanmaktan çekinmeyecekleri devasa bir baskıcı devlet aygıtı var. Ne var ki, Lev Troçki’nin 1938’de Dördüncü Enternasyonal’in kuruluş belgesi Geçiş Programı’nda açıkladığı gibi, “Tarihin yasaları, bürokratik aygıttan daha güçlüdür.”
Yüz milyonlarca kişiden oluşan ve dünyadaki en büyük işçi sınıfı olan Çin işçi sınıfı, Çin Komünist Partisi’nin baskıcı egemenliğine karşı başkaldıracaktır. Ama bundan önce, Dördüncü Enternasyonal’in Uluslararası Komitesi’nin (DEUK) parçası olarak bir devrimci önderliğin inşa edilmesi gerekiyor.
Bugün, 1 Mayıs 2019’da, Çinli işçileri ve gençleri, 100 yıl önceki 4 Mayıs hareketini gerçekleştirenlerin kararlılığından ve cesaretinden ilham almaya çağırıyoruz.
Dünya Sosyalist Web Sitesi’ni okuyun, DEUK’un tarihini ve programını dikkatle inceleyin, bizimle bağlantı kurun ve Çin’de Dördüncü Enternasyonal’in şubesini inşa etme sürecini başlatın.