Dünya Sosyalist Web Sitesi (WSWS), Will Lehman’ın Birleşik Otomotiv İşçileri (UAW) Sendikası başkanlığı için yürüttüğü kampanyayı desteklemekte ve ABD’deki ve dünya genelindeki işçiler arasında kampanyaya mümkün olan en geniş desteği sağlama çağrısı yapmaktadır. Macungie, Pensilvanya’daki Mack Trucks montaj fabrikasında çalışan 34 yaşındaki sosyalist Lehman, kampanyasını geçen hafta bir video açıklamasıyla başlattı.
Lehman’ın videosunda belirttiği üzere kampanyasının amacı, ABD genelinde ve uluslararası alanda işçilerin bir karşı saldırısının parçası olarak UAW’nin bürokratik aygıtına karşı işçilerin tabandan bir isyanını geliştirmektir.
Lehman “Benim kampanyam diğerlerinden farklı” “çünkü bir bürokratın yerine bir başkasını getirmenin UAW’nin ‘uluslararası’ ya da yerel düzeydeki bürokrasisinin karakteri hakkında hiçbir şeyi değiştirmeyeceğinde ısrar ediyorum,” diyor ve şöyle devam ediyor: “Değişim ancak bağımsız gücümüzü örgütlediğimiz ölçüde, bürokratların değil işçilerin oluşturduğu ve işçiler tarafından kontrol edilen taban komitelerinin kurulmasıyla gerçekleşecektir.”
Lehman’ın platformu, devasa UAW bürokrasisini yıkmak ve onun işçiler üzerindeki boğucu etkisini kırmak için bir dizi talep ileri sürmektedir:
• İşçileri satmaktan başka bir şey yapmayan, altı haneli rakamlar kazanan yöneticilerin ve diğer yetkililerin pozisyonlarının ve şişirilmiş maaşlarının ortadan kaldırılması;
• UAW’ye milyarlarca dolarlık şirket fonunun aktarılmasını sağlayan UAW-Üç Büyükler [General Motors, Ford ve Chrysler] “ortak eğitim” programlarına son verilmesi;
• Tüm pazarlıklar, oy sayımı ve iş güvenliği de dahil olmak üzere tam taban kontrolü ve gözetimi;
• İşçilerin ihtiyaçları uğruna bir mücadele programı: Büyük ücret artışları, yükselen enflasyonu karşılamak için hayat pahalılığı ödemesi (COLA), tüm kademelerin kaldırılması, tüm işçiler ve emekliler için tam sağlık hizmeti ve emekli maaşları dahil.
Lehman’ın kampanyası, en yoğun ifadesini Amerika Birleşik Devletleri’nde bulan olağanüstü ve yoğunlaşan kriz koşullarında gerçekleşiyor. Her şeyi şirket ve finans oligarşisinin kar çıkarlarına tabi kılan sosyal ve ekonomik bir sistem olan kapitalizm her noktada iflasını gösteriyor.
ABD, pandeminin iki buçuk yılı boyunca muazzam ölçüde artmış olan şaşırtıcı düzeydeki toplumsal eşitsizlikle karakterize edilmektedir. Ülke parçalanıyor. Üretim, ulaşım ve sosyal altyapı, kronik personel yetersizliği nedeniyle bir kaos halinde. Egemen sınıf buna, sömürüyü muazzam ölçüde yoğunlaştırma çabasıyla karşılık veriyor ve bu da iş kazaları ve ölümlerde artışa yol açıyor.
Pazartesi günü Illinois Highland Park’ta meydana gelen saldırı gibi her gün yaşanan korkunç toplu silahlı saldırılar; ABD’de 1 milyondan fazla kişinin ölümüne neden olan ve günde 100.000’den fazla kişiye bulaşmaya devam eden COVID-19 pandemisi; Ukrayna’da Rusya’ya karşı hızla tırmanan ve nükleer çatışmaya dönüşme tehdidi taşıyan ABD-NATO vekalet savaşı; demokratik haklara yönelik artan saldırılar ve faşist diktatörlük tehdidi.
Her büyük kapitalist ülkede aynı koşullar hüküm sürmektedir. Ancak işçiler mücadele etmeye başlıyor. Dünyanın dört bir yanındaki işçilerin büyük grevleri ve diğer mücadeleleri, artan gıda ve gaz fiyatları nedeniyle hız kazanıyor.
Geçtiğimiz ay Birleşik Krallık’ta on binlerce demiryolu işçisi bir nesil sonra ilk kez ulusal demiryolu grevine gitti. Grevler ya da grev oylamaları son haftalarda hızla uluslararası havayolu endüstrisine yayıldı.
Hindistan açıklarındaki ada ülkesi Sri Lanka’da gıda ve yakıt kıtlığı ve enflasyon nedeniyle ilk olarak Mart ayında kitlesel gösteriler patlak vermiş, bunu bir dizi bir günlük genel grev izlemişti. Geçtiğimiz hafta adadaki sağlık emekçileri, hükümeti kendilerini kasıtlı olarak yakıttan ve işe ulaşımdan mahrum bırakarak ulusal sağlık hizmetini çökme tehlikesiyle karşı karşıya bırakmakla suçlayarak greve gitti.
Brezilya’dan Uganda’ya, Avustralya’dan Çin’e, öğretmen ve eğitimcilerin grevleri, hem reel ücretlerdeki düşüşe hem de okul bütçelerindeki kesintilere duyulan öfkenin etkisiyle birbiri ardına ülkeleri kasıp kavuruyor. Küresel otomotiv ve ağır ekipman endüstrilerinde de militan mücadeleler ortaya çıkıyor. Güney Kore’de, küresel otomotiv üreticisi Hyundai’de çalışan 40.000’den fazla işçi ücret, sosyal haklar ve emeklilik konularında önemli iyileştirmeler talep ederek greve gidiyor.
ABD’de Biden yönetiminin ve Demokratik Parti’nin tepkisi, sendikal aygıtı şirket ve devlet yapılarıyla daha doğrudan bütünleştirerek güçlendirmeye çalışmak olmuştur. Biden kendisini “tarihteki en sendika yanlısı başkan” olarak nitelendiriyorsa, bunun nedeni yönetiminin sendika aygıtını ve onun ayrıcalıklı yöneticilerini, işçileri kemer sıkma ve savaşı kabul etmeleri için disipline etmede çok önemli görmesidir.
Ancak WSWS’nin uzun zamandır öngördüğü gibi, küresel sınıf mücadelesinin yeniden patlak vermesi, son kırk yılı egemen sınıf adına işçilerin yaşam standartlarını düşürmekle geçirmiş olan sendika bürokrasilerine karşı bir isyan biçimini alıyor.
İşçilerin şirket yanlısı sendikalara karşı isyanı, ilk ifadesini geçtiğimiz yıl sendika destekli toplu sözleşmelerin ezici bir çoğunlukla reddedilmesinde buldu. İşçiler, Volvo Kamyon işçilerinin Mayıs 2021’de şirket yanlısı bir sözleşmeyi yüzde 91 oranında reddetmesiyle başlayarak, sadece UAW tarafından onaylanan en az sekiz sözleşmeyi ezici bir çoğunlukla reddetti.
Son olarak, Michigan kırsalındaki bir oto parçası fabrikası olan Ventra Evart’taki yüzlerce işçi, UAW’nin 1-D Bölgesi Uluslararası Temsilcisi Dan Kosheba’nın işçilere “Üç Büyük olmadıkları” için daha yüksek ücretleri hak etmediklerini ve elde edemeyeceklerini söylemesinin ardından, UAW’nin pazarlık ekibi tarafından oybirliğiyle onaylanan bir anlaşmaya karşı yüzde 95 gibi çarpıcı bir oranda oy kullandı.
Geçtiğimiz yıl birçok mücadelede işçiler bağımsız olarak örgütlenme yolunda ilk adımları attılar. Volvo, parça üreticisi Dana Inc., tarım ekipmanları devi John Deere ve şimdi de Ventra’da işçiler, ihtiyaçlarını dile getirmek ve mücadele etmek, mücadelelerini birleştirmek ve sendika yöneticileri tarafından dayatılan izolasyon ve bilgi karartmasının üstesinden gelmek için tabandan gelen fabrika komiteleri kurdular.
UAW’nin bu yılki başkan ve yönetim kurulu seçimi, geniş kapsamlı bir yolsuzluk skandalının ilk kez kamuoyuna yansıdığı 2017 yılından bu yana sendikayı sarsan krize devletin müdahale etmesi nedeniyle gerçekleşiyor. Federal soruşturmanın ifşaatları, işçilerin zaten uzun süredir şüphelendikleri şeyi doğruladı: UAW, şirketlerden maaş alan dolandırıcılar ve gangsterler tarafından kontrol ediliyor.
Ancak UAW, evrensel bir sürecin özellikle göze batan bir ifadesinden başka bir şey değildir. Kendilerini gerici bir milliyetçi programa dayandıran sendikalar, 1970’lerin sonlarında üretimin küreselleşmesine, kendilerini şirket ve finans oligarşisinin araçlarına dönüştürerek yanıt verdiler. Sendikaların şirketlerle ve devletle giderek daha yakın bir şekilde bütünleşmesi, büyük hisse senetleri gibi maddi çıkarlar geliştiren sendika aygıtının servetinde ve ayrıcalıklarında muazzam bir artışla kesişti ve bu da bu aygıtı işçilerin çıkarlarıyla çelişkiye düşürdü.
Lehman’ın kampanyasının merkezine uluslararası bir yönelimi yerleştirmesi ve videosunda “Mücadelelerimiz üretimin küresel doğası ile bağlantılı olduğu için tüm işçilerin çıkarlarını göz önünde bulundurarak mücadele etmeliyiz” demesi dikkat çekicidir. Lehman kampanyasının Taban Komitelerinin Uluslararası İşçi İttifakı (TK-Uİİ) ile özdeşleştiğini ve TK-Uİİ’yi desteklediğini söyledi. TK-Uİİ, Dünya Sosyalist Web Sitesi ve ona bağlı Sosyalist Eşitlik Partileri tarafından, işçilerin ulusötesi şirketlere karşı mücadelelerini küresel olarak koordine etmeleri ve birleştirmeleri için örgütsel bir çerçeve sağlamak amacıyla bir yıldan biraz daha uzun bir süre önce kuruldu.
Kampanya, aygıtın işçiler üzerindeki boğucu etkisini kırmayı amaçlamaktadır. Bu yönüyle Troçkist hareket içindeki uzun bir gelenekle aynı çizgidedir. Troçki, Ağustos 1940’ta bir Stalinist ajan tarafından öldürülmesinin ardından 1941’de yayımlanan “Emperyalist Çürüme Çağında Sendikalar” başlıklı makalesinde, “Kitleleri sadece burjuvaziye değil, fakat aynı zamanda sendikaların kendi içindeki totaliter rejimlere ve bu rejimi yürüten yöneticilere karşı da seferber edebilmek” gerektiğini yazmıştı.
Bununla birlikte, böyle bir isyanın nihai amacı, üretimin işçilerin kontrolüne geçmesi ve toplumun özel kâr değil insan ihtiyaçları temelinde yeniden örgütlenmesidir. Lehman yaptığı açıklamada bir sosyalist olarak aday olduğunu açıkladı. “İşçiler sosyalizm hakkında pek çok yanlış fikre sahipler,” dedi ve devam etti; “çünkü sosyalizmin ne olduğu hakkında pek çok yalan söyleniyor. Sosyalizm, eşitlik ilkesine dayalı, üretimin milyarderlerden ve hissedarlardan oluşan seçkin bir tabaka tarafından değil, işçiler tarafından demokratik olarak kontrol edildiği bir toplum anlamına gelmektedir.”
Will Lehman’ın UAW başkanlığı için yürüttüğü kampanya, başta oto parça ve otomotiv işçileri; Mack ve Volvo Kamyon işçileri; John Deere, Caterpillar ve grevdeki CNH işçileri; üniversite asistanları; geçici, tam zamanlı işçiler ve emekliler ile UAW’deki diğer işçiler olmak üzere tüm işçilerin aktif ve enerjik desteğini hak ediyor ve gerektiriyor.
Otomotiv endüstrisine odaklanmış olsa da, kampanya her sektördeki işçiler için bir model teşkil etmektedir. WSWS, tüm işçileri fabrikalarında, depolarında ve işyerlerinde taban komitelerinin geliştirilmesi mücadelesinin bir parçası olarak bu kampanyayı desteklemeye çağırmaktadır.
UAW bürokrasisinin Lehman’ın adaylığını engellemek için mümkün olan her şeyi yapması beklenmelidir. Bununla birlikte, kampanyanın başarısı, uluslararası işçi sınıfını ortak sınıf çıkarları etrafında birleştirme mücadelesini ilerleterek, farklı sektörlerde ve ülkelerde geniş tabanlı ve birbiriyle bağlantılı bir işçi hareketinin gelişmesi için bir odak noktası haline gelme derecesine bağlıdır.
Bu amaçla WSWS, okurlarını ve dünyanın dört bir yanındaki işçileri Will Lehman’ın kampanyasına mümkün olan en geniş desteği vermeye çağırıyor.
Will Lehman’ın kampanyası hakkında daha fazla bilgi için WillForUAWPresident.org adresini ziyaret edebilirsiniz.