Toplumsal Eşitlik İçin Uluslararası Gençlik ve Öğrenciler (IYSSE), küresel savaş karşıtı kampanyasının bir parçası olarak 18 Mart - 28 Mart tarihleri arasında Birleşik Krallık’ta halka açık beş toplantı düzenledi. Kampanya “Ukrayna’daki savaş nasıl durdurulabilir: ABD-NATO’nun Rusya’ya karşı savaşının tarihsel ve siyasi kökenleri” başlığını taşıyor.

Leeds, Manchester, Londra ve Sheffield’da toplantılar düzenlenirken, İskoçya’daki bir kampanyanın ardından çevrimiçi bir etkinlik düzenlendi. Toplantılarda Sosyalist Eşitlik Partisi Ulusal Sekreteri Chris Marsden ve Ulusal Sekreter Yardımcısı Tom Scripps konuşma yaptı.

Marsden ve Scripps, “Britanya’daki, Avrupa’daki ve tüm dünyadaki her işçinin, her gencin bu savaşa karşı seferber edilmesinden daha acil ve ivedi” bir konu olmadığını açıkladılar.

Ancak şu anda “Avrupa topraklarında yaşanan, iki nükleer gücün dahil olduğu, her iki taraftan da en az 100.000, muhtemelen çok daha fazla kişinin öldüğü bir savaşa karşı büyük bir hareket yok. Milyonlarca Ukraynalıyı mülteci haline getiren, ülkeyi harap eden ve hepimizin gördüğü en kötü ekonomik kriz sırasında yüz milyarlarca dolara mal olan bir savaş bu.”

Bu tehlikeli durumu değiştirmek için sadece savaş yanlısı medyanın yalanlarını ifşa ederek yaygın kafa karışıklığını ortadan kaldırmak değil, aynı zamanda “savaş kışkırtıcısı kapitalist partilere ve onların akademideki ve sahte sol siyasi danışmanlarına ve savunucularına meydan okumak, geçmişteki savaş karşıtı hareketlerin neden başarısız olduğunu ve şimdi ne tür bir savaş karşıtı hareket inşa edilmesi gerektiğini açıklamak gerekiyor. Çünkü nihayetinde her şey siyasi liderliğe bağlıdır.”

Toplantıya sunulan raporda “Bu savaşı yürüten emperyalist hükümetler tarafından öne sürülen tüm gerekçeler yalandır,” deniliyordu. Bu, ABD tarafından kışkırtılan ve NATO müttefikleri tarafından desteklenen, “Amerikan kapitalizminin uzun vadeli ekonomik gerilemesini tersine çevirmeyi ve artan iç gerilimleri bastırmayı, dünya pazarlarının ve stratejik kaynakların yeni bir paylaşımında küresel hegemonyayı güvence altına almayı” amaçlayan emperyalist bir savaştır.

ABD, 1991’de Sovyetler Birliği’nin dağıtılmasında tek kutuplu bir dünya, yani tartışmasız bir küresel hegemonya kurma fırsatı görmüştü: “1991’den bu yana ABD, NATO askeri ittifakını neredeyse tüm Doğu Avrupa ülkelerine ve Rusya’ya sınırı olan bütün ülkelere yaydı. Ukrayna’yı NATO’nun etki alanına sokmak, satranç tahtasında Rusya’yı parçalamanın ve devasa doğal varlıklarının doğrudan kontrolünü sağlamanın yolunu açan son taştır.

“Tüm Avrasya kara parçasının fiili kontrolünü güvence altına almak, Çin ile savaşa ve Amerika’nın en büyük ekonomik rakibinin ortadan kaldırılmasına zemin hazırlar.”

Bu durum hiçbir şekilde “Rusya’nın Ukrayna’yı istilasını mazur göstermez ya da meşrulaştırmaz...

Putin, kapitalizmin restorasyonunun ardından ortaya çıkan, “SSCB’nin varlıklarını ele geçiren ve işçi sınıfının yoksullaşması pahasına kendilerini devasa bir şekilde zenginleştiren” “mafya benzeri oligarklar rejimini” temsil etmektedir.

“Bu suçlular ve onlara hizmet eden devlet aygıtının temsilcileri, ABD ve diğer emperyalist güçlerin kendilerine masada bir koltuk, dünya pazarlarında saygın bir yer ve hatta bir noktada NATO üyeliği vereceğine aptalca inanıyorlardı! Yeni elde ettikleri muhteşem zenginlik konumundan hareketle, bunu rüşvetle halledebileceklerini düşünüyorlardı.

“Bunun, Rus ve Ukraynalı işçi sınıfının acı bir bedel ödediği bir hayalin peşinde koşmak olduğu kanıtlanmıştır.”

Putin’in “ABD ve NATO’dan gelen varoluşsal tehdide cevabı, Çarlık tarihi ve geleneklerini, Stalinist bürokrasinin milliyetçi anti-komünizmini ve Ukrayna’ya yönelik Büyük Rus şovenizmini kullanarak ulusal bir savaş seferberliği” olmuştur.

IYSSE ve SEP, “kendilerini devrimci Marksizm ve sosyalist enternasyonalizm geleneklerine dayandırarak, ister Putin ister Zelenskiy tarafından dile getirilsin, zamanını doldurmuş ‘ulusal savunma’ kavramına dayanan tüm savaş gerekçelerini reddeder. Biz, her iki rejimin de savaş politikalarına karşı Rus ve Ukraynalı işçilerin birliğinden yanayız.

“IYSSE’ye ve Dördüncü Enternasyonal’in Uluslararası Komitesi ile dayanışma içinde olan Bolşevik-Leninistlerin Genç Muhafızları, Rusya ve Ukrayna’da bunun için aktif bir şekilde mücadele ediyor. Bu, tüm işçilerin emperyalist savaşa karşı birleştirilmesi mücadelesinin en ileri noktasıdır.”

Konuşmacılar, savaşa karşı mücadelenin “Savaşı Durdurun Koalisyonu tarafından uzun süredir savunulduğu gibi, eskiden İşçi Partisi’nin ‘solu’ olarak adlandırılan kesime ya da sendikalara dayanarak yürütülemeyeceğini” açıkladılar.

“Muhafazakâr hükümetin savaş yürütme kabiliyeti ve Starmer’ın İşçi Partisi’nin savaş yanlısı liderliği, partinin başındayken Blairci sağı partiden kovmayı reddeden ve Muhafazakârlarla mücadele etmek için kendisine güvenen milyonlara ihanet eden Jeremy Corbyn tarafından garanti altına alınmıştır...

“Bugün Corbyn İşçi Partisi’nin meclis grubundan ihraç edilmiş durumda ve geri alınmak için yalvarıyor. Onun en önemli müttefikleri ise ya NATO’nun savaşının açık destekçileri ya da hiçbir şey söylemeye hazır olmayan korkaklar.”

George Galloway’in öncülüğünde yakın zamanda kurulan No2Nato kampanyası ise siyasi açıdan daha da iflas etmiş durumdadır: “Rusya ve Hindistan’ın da dahil olduğu ancak Çin’in başını çektiği kapitalizmin ‘yükselen güçlerinin’ arkasında, sağcı eğilimler ve özellikle Trump çevresinden bireylerle küresel bir ittifakı savunan kampanya, sözde yeni çok kutuplu bir dünyanın açılışını yapacak ve dünya barışını getirecekmiş.”

Bu, “savaş tehdidinden korkan ancak işçi sınıfının bu tehditle mücadele etmesine karşı olan ve kapitalist sistemin uzun vadede yaşayabileceğine dair gerçekten sınırsız bir inanca sahip üst orta sınıfın bir katmanının görüşünü ifade etmektedir.”

IYSSE’nin yeni bir savaş karşıtı hareket perspektifinin temel unsuru, “kapitalist sınıfı savaşa iten çelişkilerin -kendi küresel hegemonyalarını güvence altına alarak kâr sisteminin krizini aşma ihtiyacının- aynı zamanda sosyalizm mücadelesinin temelini oluşturan işçi sınıfı mücadelesini patlamaya doğru götürdüğü anlayışıdır.”

Kapitalizmin krizinin işçi sınıfına yönelik saldırısı ve ardından ekonomiyi askerileştirme ihtiyacı, Birleşik Krallık’taki grev dalgası da dahil olmak üzere “uluslararası çapta kitlesel grev ve gösterilerin patlamasına yol açıyor”:

Fransa ve Sri Lanka işçi sınıfının hükümet saldırılarına karşı verdiği mücadelede, kapitalist devletle açık bir devrimci çatışmanın başlangıcını görüyoruz. Bu çatışma genişleyecek ve nihayetinde insanlığın kaderinin şunlardan hangisi olacağını belirleyecektir: ya sosyalizm ya barbarlık.”

Gerçek bir savaş karşıtı hareketin inşası uluslararası işçi sınıfına dayanmalıdır: “Gerçek bir savaş karşıtı hareket, işçi sınıfının tüm mücadelelerine müdahale etmeli, her ülkedeki işçileri ve gençleri kapitalist sınıfa, onun tüm hükümetlerine, partilerine ve devlet aygıtına karşı sosyalizm mücadelesinde birleştirmelidir.”

Toplantılarda geniş kapsamlı tartışmalar yapıldı.

Leeds’de genç bir Ukraynalı akademisyen savaşın sona ermesinin Rusya’ya karşı kazanılacak bir zafere bağlı olup olmadığını sordu. Marsden, NATO güçlerinin Moskova’da rejim değişikliğine niyetli olduğu ve her iki tarafın da nükleer bir karşılık vermeyi planladığı düşünüldüğünde, Ukrayna’nın “zaferinin” neye benzeyeceğini sorarak cevap verdi.

Ukraynalı işçiler ABD ve NATO tarafından ölüme gönderilen askerler olarak kullanılıyor ve her iki tarafta da kitlesel ölümler meydana geliyor. Tek çözüm işçi sınıfının birliği için mücadele etmektir. Genç akademisyen yanıt olarak, yakın zamanda Ukrayna’ya döndüğünü ve kayıp oranının resmi olarak kabul edilenden çok daha yüksek olduğunu bildiğini söyledi.

Manchester’da Kolombiyalı bir katılımcı, Ukrayna halkının Rus ve Çin diktatörlüğü yerine ABD ve Avrupa egemenliği biçimindeki “kötünün iyisini” seçip seçmediğini sordu.

Marsden, ABD ve Avrupa emperyalizminin tarihsel ve süregelen suçlarının, “kötünün iyisi” oldukları iddiasını çürüttüğünü ve bu tutumun işçi sınıfını yeni bir dünya savaşı tehdidine karşı sadece silahsızlandırdığını söyledi. Her iki taraf için de zafer, Ukrayna işçi sınıfının korkunç bir bedel ödemesiyle kazanılacak ve en iyi ihtimalle çatışmanın daha da vahşi bir yoğunlukta yeniden patlak vermesi için bir zemin oluşturacaktır.

IYSSE’nin Ukrayna işçi sınıfına nasıl bir perspektif sunduğu sorusuna Marsden, temel görevin Sovyetler Birliği’nin tüm eski topraklarında sosyalist bir hareketi yeniden inşa etmek, Rusya ve Ukrayna işçi sınıfının bir zamanlar somutlaştırdıkları ve Stalinizm tarafından yok edilen siyasi geleneklerle bağını yeniden kurmak olduğu yanıtını verdi.

Vietnam’dan gelen bir dinleyici, kendi ülkesinde işlenen suçlara atıfta bulunarak ABD’nin “kötünün iyisi” olduğu iddiasını şiddetle reddetti.

Glasgow’daki tartışma, sosyalistlerin savaş ve savaşın siyasi ve tarihsel kökenleri hakkında farkındalık yaratmak için işçi sınıfına nasıl müdahale edebileceği üzerine yoğunlaştı.

Scripps, bu aşamada savaşa karşı sınırlı muhalefete verilen moral bozucu tepkilere karşı mücadele edilmesi gerektiğini savundu. Mevcut siyasi ve tarihsel bilinç düzeyinin, işçi sınıfının ve gerçek Marksizmin uzun süredir bastırılması gibi koşulların ürünü olduğunu, şimdi ise bu durumun henüz yeni başlayan küresel sınıf mücadelesindeki yükselişle hızla tersine dönmekte olduğunu ve milyonlarca işçiyi ve genci eğitecek siyasi bir mücadele için nesnel bir temel oluşturduğunu açıkladı.

SEP ve IYSSE’nin bu mücadelelere müdahale ederek işçilerin siyasi ufkunu genişlettiğini ve karşı karşıya kaldıkları saldırıların kökenini anlamalarına yardımcı olduğunu belirtti. Bu sosyal saldırılar, kurtarma paketlerinden ve savaşı finanse etmek için sömürüyü giderek artırma dürtüsünden kaynaklanıyordu.

Scripps, konuşmasını, bu çalışmanın NATO’nun savaşını açıkça destekleyen ve/veya işçi sınıfını savaşı destekleyen bir sendika ve İşçi Partisi bürokrasisine bağlayan sahte sol eğilimlere karşı siyasi bir mücadele içinde yapılması gerektiği sonucuyla noktaladı.

Londra’da, ABD dolarına yönelik tehditler, Rusya, Çin ve İran gibi diğer ülkeler arasında NATO karşıtı bloklar ve ittifaklar kurulup kurulmadığı ve bunların sonuçlarının neler olabileceği gibi sorular soruldu.

Scripps, bu ülkelerin hükümetleri tarafından şüphesiz her türlü taktik manevranın yapılabileceği yanıtını verdi ancak ABD emperyalizmi ve müttefiklerine karşı potansiyel bir denge unsuru olarak bu devletlere yönelik her türlü yönelimin gerici niteliğini vurguladı. Scripps, bu hükümetlerin, bırakın dünya çapında emperyalizm tarafından ezilenleri, kendi halklarını bile temsil etmediğini söyledi.

Diğer ekonomilerin inkâr edilemez büyümesi ve Amerika’nın göreli konumunun gerilemesi, muazzam askeri gücünü rakiplerine hükmetmek ve hegemonyasını güvence altına almak için kullanmaya çalışan ABD emperyalizminin saldırganlığını azaltmamakta, aksine yoğunlaştırmaktadır. Bu, bir Üçüncü Dünya Savaşı tehdidi yaratmaktadır.

Putin’in eylemleri, bu rakip ülkelerin egemen sınıflarının bu tehdide ilerici bir yanıtı olmadığını, yalnızca en bölücü, gerici, milliyetçi siyasete dayalı askeri harekâta başvurabildiklerini kanıtlıyordu. Bu, emperyalizme ve savaşa karşı gerekli sosyalist enternasyonalist mücadelenin tamamen zıttıydı.

Sheffield’de bir öğrenci, beş yıl içinde kendilerinin ve arkadaşlarının tüm eğitimlerini tamamlamış ve iş gücüne katılmaya hazır olacaklarını belirtti. Öğrenci, tırmanan savaş planları bağlamında, geleceğin gençler için nasıl görüneceğini sordu. Marsden bunun çok ciddi bir soru olduğunu söyleyerek şunları belirtti: “Bu neslin geleceği, hatta bir geleceğinin olup olmayacağı, bir gelecek için mücadele etme kararı almalarıyla belirlenecektir. Emperyalizm insanlığı bir felakete doğru sürüklüyor. Genç kuşak buna sosyalizm için mücadeleye girişerek yanıt vermelidir. Gençlerin kritik görevleri, bu harekete katılmaları ve savaş karşıtı muhalefeti inşa etmeleridir.”