Amerika’nın Demokratik Sosyalistleri’nin (DSA) gayri resmi yayın organı olan Jacobin dergisi, geçtiğimiz hafta yayımladığı bir makalede sol siyasetin “sürekli ve amansız kınamalarını”, özellikle de New York’un Demokratik Partili yeni Belediye Başkanı Zohran Mamdani’ye yönelik sosyalist eleştirileri hedef aldı.
“Eleştiri Kolaydır. İktidar için Planınız Ne?” başlıklı makale, Mamdani’nin şirket-finans elitleriyle giderek daha açık bir şekilde yakınlaşmasına yönelik soldan gelen tepkilere karşı onu savunan bir dizi Jacobin yazısının sonuncusudur.
Mamdani, önce Demokratik Parti’nin belediye başkanı adayı, şimdi de seçilmiş belediye başkanı olarak aylardır Wall Street oligarklarına ve onların Beyaz Saray’daki faşisti olan Trump’a yanaşıyor. Mamdani henüz göreve bile başlamadan, Jacobin’in ve Mamdani’nin diğer sahte sol destekçilerinin Demokrat belediye başkanı için savunmaya geçmek zorunda kalmış olmaları manidardır.
Uzun süredir sahte sol aktivist ve çalışma ekonomisi akademisyeni olan Eric Blanc tarafından kaleme alınan son Jacobin makalesi temelde şunu savunuyor: Sola meyleden işçiler ve gençler, Mamdani’nin ve DSA’nın güvenilirliğini korumak ve Demokratik Parti’nin siyasi hegemonyasını sürdürmek adına ciddi siyasi eleştirilere son vermeli ve hoşnutsuzluklarını bastırmalıdır.
Blanc şöyle yazıyor: “Seçilmiş sol liderlere yönelik eleştirilerimizin yoğunluğu, sahip olduğumuz gücün derecesiyle orantılı olmalıdır… Kendisinin ya da bizim bunu yapacak kurumsal mekanizmalarımız, halk desteğimiz veya örgütlü gücümüz olmadığı göz önüne alındığında, Zohran’ı kapitalizmi yıkmak için adım atmadığı gerekçesiyle kınamak haksızlık olur.”
Blanc, okurlarına, “solcu” Demokratlara yönelik eleştirilerin “önemli” olduğuna dair güvence veriyor. Ancak ona göre “sol” o kadar zayıf ki, siyasi şarlatanların maskesini düşürmeye ve en önemlisi, işçi sınıfının sosyalizm için bağımsız kitle hareketini inşa etmeye izin verilemez. Bu nedenle işçiler, gençler ve öğrenciler, Mamdani yönetimini ve genel olarak siyaset kurumunun “sol kanadını” sorgusuz sualsiz desteklerken yalnızca “düşük yoğunluklu eleştiri” yapmalıdırlar.
Blanc’ın makalesinin bıktırıncaya kadar (ad nauseam) tekrarlanan bu ana argümanı, en çıplak siyasi uyum biçimlerinin bir savunusudur. Blanc, Mamdani’nin siyasi sistemin gerçekleri tarafından kısıtlandığını iddia ediyor. Oysa gerçek sosyalistlerin görevi, işçi sınıfını bu siyasi sisteme karşı harekete geçirmek için mücadele etmektir.
Blanc makalesinde, Mamdani’nin milyarder varis Jessica Tisch’i New York Emniyet (NYPD) Müdürü olarak görevde tutma kararına gelen muhalefeti eleştirmeye odaklanıyor. Tisch, NYPD’nin yaygın gözetleme mekanizmasının kurulmasında merkezi bir rol oynamış, Gazze soykırımına karşı çıkanlara yönelik şehir çapındaki şiddetli baskıları yönetmiş ve Eric Adams yönetimi altında göçmenlerin yasa dışı bir şekilde alıkonulmasını kolaylaştırmıştır.
Blanc’a göre, “İstesek de istemesek de şu anda Tisch’i görevden almak, Zohran’ın yeni yönetimini daha göreve başlamadan ve halkın günlük yaşamında somut iyileştirmeler sağlayarak onların güvenini kazanmadan kaybedilecek bir savaşa sürükleme riski taşıyor… Solcular, Zohran’ın yeniden atama kararına yönelik eleştirilerinin dozunu düşürmeli ve yanıltıcı ‘ihanet’ iddialarından kaçınmalıdır.”
Blanc, Tisch’in ırkçı ve gerici polislik anlayışının bir sözcüsü olduğunu kabul ediyor. Ancak argümanı şu: Onu kovmak, “polislerin (ve potansiyel olarak sermayenin) Zohran’ı onu işe geri almaya zorlamak için greve gitmesine” neden olur ve Mamdani yönetimini tehlikeye atar.
Başka bir ifadeyle, kapitalist sınıf ve onun hücum kıtaları çok güçlüdür; kendilerine yönelik önlemlere karşı çıkacaklardır ve bu nedenle bu tür önlemler alınmamalıdır. Bu, sosyalizmi inşa etmeye değil, işçilerin kapitalizme karşı bağımsız bir hareket geliştirmesini engellemeye yönelik bir stratejidir.
Eğer tüm iktidar milyarderlerin ve onların polisinin elindeyse, sosyalistlerin görevi işçileri bu iktidara karşı örgütlemektir; Blanc’ın rahat bir şekilde yaptığı gibi bu iktidarı makul kılmak değil. Mamdani’nin egemen sınıfla ilk karşılaşma belirtisinde teslim olması, Wall Street’ten gelecek çok daha büyük baskılarla karşılaştığında yönetiminin neler yapacağını göstermektedir.
Egemen sınıfın talepleri önündeki bu açık diz çökmeyi örtbas etme çabasıyla Blanc, suçu işçilere atmaya çalışıyor. Mamdani’ye Tisch’i görevde tutması için asıl baskının “milyarderlerden ve düzen siyasetçilerinden” geldiğini söylüyor. Ancak Blanc’a göre, “polise yönelik kamuoyu desteği ve suçla ilgili endişeler, elitlerin bu çabalarını kolaylaştırdı ve Zohran’ın manevra alanını kısıtladı.”
“Demokratik sosyalist” olarak seçime katılan Mamdani, New York belediye başkanlığı seçimlerini 1 milyondan fazla oyla, yani 50 yılı aşkın bir süredir alınan en yüksek oyla kazandı. Ona oy veren işçiler ve gençler; savaşa, soykırıma, eşitsizliğe, sömürüye ve yoksulluğa duydukları tepkiyle hareket ettiler. New York’ta ve ABD genelindeki sayısız şehirde milyonlarca insan, Trump yönetiminin demokratik haklara yönelik saldırılarına karşı “Krallara Hayır” protestolarına katıldılar.
Buna rağmen Blanc, gerici politikalara yönelik sözde “kamuoyu desteği”nin Mamdani’nin mevcut durumu korumasını gerektirdiğini iddia ediyor. İşçi sınıfının bağımsız bir siyasi güç olma rolünü tamamen reddeden Blanc, “Aşağıdan yukarıya tüm hareketlerimizin ve örgütlerimizin kaderi bu yönetime bağlıdır,” diye ısrar ediyor.
Peki, işçiler ve gençler, insanlığı barbarlığın çukuruna sürükleyen kapitalizme karşı ne yapmalı?
Blanc şunu beyan ediyor: “Seçimlerdeki erişimimiz, sahadaki örgütlü gücümüzü çok geride bıraktı... Zohran’ın düzen ve milyarder muhalefetini aşmasına yardımcı olmanın yolu, ‘daha sert eleştirmek’ değil, ‘daha büyük ve daha derin örgütlenmek’ olacaktır.”
Blanc’ın mesajı özetle şudur: Değişim talep etmeyi bırakın! Demokratlar için kapı kapı dolaşmaya geri dönün!
Çoğu Jacobin makalesinde olduğu gibi, burada da söylenenlerden daha önemlisi söylenmeyenlerdir. Blanc, Mamdani’nin neden NYPD ve Wall Street ile aynı hizaya gelmesinden sorumlu tutulamayacağını uzun uzun açıklarken, Mamdani’nin görevdeyken ne yapmayı planladığı hakkında neredeyse hiçbir şey söylemiyor.
Gelen yönetimin “uygun fiyatlı yaşam gündemi”, Blanc veya bir başkası tarafından net bir şekilde tanımlanmış değil. Dünya Sosyalist Web Sitesi’nin daha önce belirttiği gibi, Mamdani’nin politikaları; şirket elitlerinin gücüne dokunmayan mütevazı kira dondurmaları ve pilot programlarından ibarettir ki, Mamdani bunları bile sistematik olarak inkâr ediyor.
En önemlisi, Blanc’ın makalesi, Mamdani’nin Beyaz Saray’da Donald Trump ile yaptığı görüşmeye veya Mamdani’nin; toplu göçmen baskınlarını, siyasi baskıları ve yurt dışındaki savaş suçlarını yöneten müstakbel faşist “Führer” ile bir “ortaklık” kurduğuna dair kamuoyuna yaptığı açıklamaya hiçbir atıfta bulunmuyor.
Blanc’ın tüm argümanı, eleştirinin mevcut güç ilişkileri içinde neyin “gerçekçi bir şekilde mümkün” olduğuna göre belirlenmesi gerektiğidir. Oysa Mamdani’nin Trump ile görüşmesi, göreve gelecek New York belediye yönetiminin egemen sınıf için ne kadar güvenilir olduğunu açıkça göstermek açısından bizzat kendisinin talep ettiği gönüllü bir girişimdi.
Blanc bu konudan tamamen kaçınıyor; çünkü bunu kabul etmek, sürdürmeye çalıştığı temel kurguyu paramparça edecektir: DSA’nın koşullar tarafından kısıtlanmış muhalif bir gücü temsil ettiği kurgusu... Oysa DSA, siyaset kurumunun bir fraksiyonudur ve kendini aktif olarak burjuva egemenlik mekanizmasının dişlilerine entegre etmiştir.
Jacobin, DSA ve genel olarak sahte sol, temelde üst orta sınıfın ayrıcalıklı katmanları adına konuşmaktadır. Bu güçler; işçilerin ve gençlerin güncel siyasi, sosyal ve ekonomik gelişmelerin analizinden gerekli siyasi sonuçları çıkarmasını engellemek için bilinçli olarak çalışmakta; siyasi kafa karışıklığı, yön kaybı ve nihayetinde moral bozukluğu yaymaktadırlar.
Bu toplumsal tabaka, kapitalist barbarlığa karşı sosyalizm mücadelesindeki en kritik faktör olan bağımsız bir işçi sınıfı hareketinin gelişmesine karşıdır. Kapitalist Demokratik Parti, onun sahte sol uzantıları ve şirket yanlısı sendika bürokrasisi dışındaki her şey “mümkün değil” veya “makbul değil” olarak yaftalanır.
Siyasi tabloda eksik olan, ABD’deki ve dünyadaki mevcut koşullara yönelik kitlesel bir muhalefet değil; işçi sınıfının kemer sıkma politikalarına, sömürüye, savaşa, demokratik haklara yönelik saldırılara ve diktatörlüğe gidişe karşı mücadelelerine yol gösterip onları örgütleyecek bir siyasi program ve perspektiftir.
İşçilerin siyasi ve sosyal bilincini sosyalist tarih ve siyaset eğitimi yoluyla yükseltmek, siyasi şarlatanların ve sahtekarların maskesini düşürmek ve oligarkların mülksüzleştirilmesi ve iktidarın ele geçirilmesi için gelişen kitle mücadelelerine önderlik edecek devrimci bir sosyalist öncü parti inşa etmek, sosyalistlerin temel görevleridir.
WSWS Uluslararası Yayın Kurulu, 12 Aralık’ta Sosyalizm AI’nın yayına başladığını duyurduğu açıklamasında şunları belirtmişti:
İşçiler ve gençler, büyüyen bir yanlış bilgi, tarihsel tahrifat ve ideolojik yanıltma aygıtıyla karşı karşıyalar. İşlevi bilgilendirmek değil, savaşın, eşitsizliğin ve siyasi gericiliğin sınıfsal köklerini gizlemek olan bir medya ile karşı karşıyalar. İşçiler ve gençler; tüm meşruiyetini yitirmiş kapitalist hükümetlerle, savaş düzenine girmiş egemen sınıfın rakip fraksiyonlarını temsil eden partilerle, şirketler ve devlet adına açıkça işçi sınıfına polislik yapan sendika bürokrasileriyle mücadele ediyorlar. Sahte solcu siyasi şarlatanların, kapitalizmin reform edilebileceği ve işçi sınıfına hizmet etmeye zorlanabileceği yönündeki aldatıcı iddialarının iç yüzünü anlamaları gerekiyor.
Açıklama, artık güçlü bir araç olan Sosyalizm AI tarafından da desteklenen sosyalist hareketin rolünün şu olduğunu vurguluyor:
Sosyalizm AI, işçilerin kapitalist ideolojinin yalanlarını görmelerine, krizin nedenlerini anlamalarına ve bilinçli bir şekilde hareket etmelerine yardımcı olacak. Geçmiş mücadelelerin temel stratejik derslerine ışık tutacak ve bunların günümüzün görevleriyle ilgisini netleştirecek. Her şeyden önce, Marksizmin devrimci mirası ile işçi sınıfının canlı hareketi arasında yeni ve dinamik bir ilişki kurulmasına yardımcı olacak.
Jacobin ve DSA’nın, işçileri ve gençleri 200 yıllık Wall Street ve savaş partisi olan Demokratik Parti’nin pençesine geri itmeye çabalayarak engellemeye çalıştığı şey tam da budur.