طی سه روز گذشته، حملات هوایی بی امان اسرائیل دست کم ۴۵ فلسطینی از جمله ۱۶ کودک را کشته و ویرانی های گسترده ای را به بار آورده است.
حداقل ۴۰۰ نفر زخمی شده اند که جراحات بسیاری از آنها به شدت وخیم بوده است، این امر تعداد انگشت شمار بیمارستان و کلینیک که به سختی مشغول به کار بودند را تحت فشار قرار داده است. حدود ۲.۳ میلیون فلسطینی در غزه زندگی می کنند که توسط موانع و حصارهای نظامی اسرائیل و مصر محصور شده اند. صدها بمب و موشک قدرتمند بر روی منطقه ای که تنها ۱۴۱ مایل مربع مساحت دارد فرو ریخته شده است− دقیقاً مساحتی معادل شهر دیترویت.
محله‌های به شدت بمباران شده، جایی که طبق ادعای مقامات اسرائیلی، رهبران جهاد اسلامی هدف آنها بوده اند، شکل صحنه های نابودی روز قیامت را پیدا کرده بود که ساختمان‌های آپارتمانی را به گودال مبدل کرده و بدن های تکه تکه شده را به اطراف پراکنده بود. تصاویر چهره های ۱۲ کودک شهید که از طرف وزارت بهداشت فلسطین ارائه شده بود و توسط شبکه ی خبری الجزایر به صورت یک مجموعه مونتاژ گشته بود − و در اینجا مشاهده می شود − در سراسر جهان عرب پخش شد و خشم گسترده ای را برانگیخت.
اگر کودکانی که به همین سرنوشت دچار شدند اوکراینی بودند، بدون شک رسانه های تجاری آمریکایی، این خادمان وفادار سیا و وزارت امور خارجه، به حد اشباع آن را تحت پوشش خبری خود قرار می دادند. ساعت‌های بی‌پایانی را به سوگواری برای از دست دادن جان‌های بی‌گناه اختصاص داده و از کسانی که مسئول این کشتار بودند با القاب قاتل و جنایتکار جنگی نام می بردند. چنین عباراتی برای یائیر لاپید، نخست وزیر اسرائیل، بنی گانتز وزیر دفاع و دیگر مقامات ارشد نظامی و اطلاعاتی اسرائیل به کار برده نخواهد شد.
نیویورک تایمز که تبلیغات رسانه ایی را در مورد جنایات احتمالی روسیه در جنگ اوکراین رهبری می‌کند، گزارش خود را درباره توقف موقت بمباران غزه اینگونه آغاز کرد: «آتش‌بسی که به سه روز درگیری شدید برون مرزی بین اسرائیل و یک گروه متخاصم فلسطینی در غزه پایان داد به نظر می رسد در روز دوشنبه هنوز ادامه دارد و زندگی در دو طرف خطوط مرزی به حالت عادی بازگشته است.»
«درگیری شدید برون مرزی» مفروضی، امری کاملاً یک طرفه بود، که در آن ارتش اسرائیل، قدرتمندترین ارتش خاورمیانه، تا دندان مسلح توسط امپریالیسم ایالات متحده، بر روی جمعیت بی دفاع بمب و موشک فرو ریخت. در این اثناء، جنگجویان جهاد اسلامی فلسطین (پی آی جی) صدها راکت ابتدایی دست ساز را پرتاب کردند که تقریباً همه آنها بدون اینکه آسیبی برسانند فرود آمده یا توسط سیستم ضد موشکی اسرائیل سرنگون شدند.
و در مورد «بازگشت به حالت عادی»، برای مردم غزه، این به معنای فقر غیر قابل تحمل، نرخ بیکاری ۵۰ درصدی و زیرساخت های درهم شکسته است، جایی که ناظران معمولاً آن را بزرگترین اردوگاه زندان فضای باز روی کره زمین می دانند. حتی زمانی که نیروگاه برق غزه کار می کند، فقط برای ۱۱ ساعت در روز برق وجود دارد، اما از کارافتادگی نیروگاه نه به خاطر بمباران، بلکه به این دلیل است که اسرائیل و مصر توزیع سوخت مورد نیاز برای فعال نگه داشتن این نیروگاه را متوقف کرده اند.
دولت بایدن با صدور بیانیه ای کوتاه ضمن استقبال از آتش بس، از نقش مصر، قطر، اردن و دیگر دیکتاتوری ها و پادشاهی های مرتجع عرب به خاطر نقش آنها در دیپلماسی که موقتاً به خشونت ها پایان داد، قدردانی کرد و در عین حال جهاد اسلامی را به خاطر«حملات موشکی بلا استثناء» محکوم کرد. بایدن مجدداً بر حمایت درازمدت و تزلزل ناپذیر خود از اسرائیل تأکید کرد و افزود: «من از نخست وزیر یائیر لاپید و رهبری ثابت قدم دولتش در طول این بحران قدردانی می کنم».
شکی نیست که حمله به غزه در سفر۱۳ تا ۱۵ ژوئیه بایدن به اسرائیل ، درست سه هفته قبل از شروع حمله کاملاً تدارک دیده شده، مورد بحث و تأیید قرار گرفته بود. اکنون پنتاگون به سرعت برای تأمین مجدد مهمات مصرف شده توسط نیروهای دفاعی اسرائیل در طول عملیات بمباران اقدام خواهد کرد.
مبادلات موشکی با جهاد اسلامی فلسطین تعمداً با دستگیری و بازداشت رهبر ارشد این گروه، بسام الساعدی، اول اوت در کرانه باختری در شهر جنین توسط اسرائیل برانگیخته شد. این بخشی از عملیات سیستماتیک خشونت نظامی اسرائیل در جنین بود که از ابتدای سال جاری تاکنون حداقل ۳۰ فلسطینی را کشته و صدها نفر را زخمی کرده است.
به نظر می‌رسد که زمان حمله طوری محاسبه شده بود که به نفع نخست وزیر لاپید، که سرپرستی رژیم ائتلافی موقت را برعهده دارد و خود را برای انتخابات سراسری اول نوامبر آماده می کند، تمام شود. تیتر اصلی روزنامه تایمز اسرائیل اعلام کرد: « با نزدیک شدن به انتخابات، به نظر می رسد قمار لاپید در غزه نتیجه داده است» و اشاره داشت که گوینده سابق تلویزیون [یائیر لاپید] نیاز به نشان دادن اعتبار نظامی خود قبل از رقابتی است که در آن مخالف اصلی او بنیامین نتانیاهو، جنگ طلب راستگرا است که سال گذشته ائتلاف حزب لیکود او برکنار شد.
گزارش های مطبوعاتی اسرائیل با در نظر گرفتن اینکه لاپید در بیانیه های علنی خود در مورد حمله نظامی اسرائیل، نامی از حماس، حزب حاکم در غزه نبرده است، حاکی از آن است که تغییر عمده ای که در خط مشی اسرائیل از زمان سقوط نتانیاهو صورت گرفته، تصمیم برای تمرکز در نابودی جهاد اسلامی، گروه کوچکتر از دو گروه اسلام گرا در غزه بوده است. ژنرال عودِد باسیوک، رئیس یگان عملیاتی نیروهای دفاعی اسرائیل، شنبه شب به خبرنگاران گفت که ارتش اسرائیل با موفقیت «کلیه رده های ارشد امنیتی شاخه نظامی جهاد اسلامی در غزه» را به هلاکت رسانده است.
پاسخ حاکمان عرب به بمباران سه روزه غزه نمونه ای از ریاکاری مغرضانه و خیانت آنها به منافع مردم فلسطین و کلاً توده های عرب را نشان می دهد. اغلب شیخ‌نشین‌های خلیج فارس از عربستان سعودی پیروی کردند که رسانه‌هایش جهاد اسلامی را به عنوان عامل ایران محکوم کرده و مدعی شده اند که این گروه در ارتباط با از سرگیری مذاکرات انرژی هسته‌ای بین ایران و گروه موسوم به ۱+۵ (پنج عضو کامل شورای امنیت سازمان ملل متحد به اضافه آلمان) این درگیری را تحریک کرده است. این مذاکرات در چهارم اوت در وین از سر گرفته شد.
این اتهام حقیقت را وارونه جلوه میدهد. به مراتب این احتمال بیشتر وجود دارد که رژیم اسرائیل، نه جهاد اسلامی، زمان مناقشه را برای مختل کردن مذاکرات هسته‌ای تعیین کرده باشد، زیرا به شدت مخالف هرگونه توافقی است که تحریم‌های علیه ایران را کاهش می دهد.
رژیم نظامی خون آلود مصر آتش بس را میانجی گری کرد، این در حالی است که تسلط آهنین خود را بر مرزهای غربی غزه همچنان حفظ کرده است. این مرزها از زمان به قدرت رسیدن حماس در این منطقه در سال ۲۰۰۷ تا حد زیادی بسته بوده است.
حمام خون غزه همچنین نشانگر ناتوانی و ورشکستگی ناسیونالیست های بورژوای فلسطینی از هر خطی است، چه از نوع اسلام گرا، مانند حماس، و چه گروه سکولار فتَح که حکومت خودگردان فلسطین را کنترل کرده و به عنوان زندانبان منصوب اسرائیل در کرانه باختری عمل می کند. نکته ی قابل توجه این است که ایالات متحده و اسرائیل در حالی که هنوز اسماً حماس را به عنوان یک «گروه تروریستی» می دانند، بنا بر جروزالم پست، مصر، قطر و میانجی گرهای سازمان ملل «با رهبران حماس به گونه ای برخورد کردند که گویی آنان حاکمان قانونی و منحصر بفرد در نوار غزه هستند.»
وضعیت در غزه همچنان نگران کننده است. ارتش اسرائیل ۲۵۰۰۰ نیروی ذخیره را فراخوانده است و هیچ برنامه ای برای مرخص کردن آنها ندارد، در حالی که یکی از رهبران جهاد اسلامی گفته که اگر اسرائیل دو رهبر زندانی این گروه از جمله بسام الساعدی را تا آخر هفته آزاد نکند − همانطور که ظاهراً به مصر وعده داده بود − درگیری از سر گرفته می شود.
هیچ راهی برای خروج از منازعات غیرقابل کنترل و خونین خاورمیانه از طریق هیچ یک از رژیم های ملی گرای مرتجع یا مانورهای سازمان ملل متحد و قدرت های امپریالیستی اروپایی وجود ندارد، چه رسد به گفتگوهای «صلح» با میانجی گری واشنگتن، مرکز ارتجاع و نظامی گری جهان. تنها راه به جلو حرکت بین المللی طبقه کارگر و توده های تحت ستم در سراسر منطقه است که کارگران عرب، اسرائیلی، ترک و کرد را بر اساس برنامه سوسیالیستی و ضد امپریالیستی متحد می کند.