مخالفت در میان کارگران راه‌آهن به توافق خیانت آمیز روز پنج شنبه اتحادیه راه آهن با میانجی‌گری کاخ سفید برای جلوگیری از یک اعتصاب سراسری در حال گسترش است.
این توافق هیچ یک از شکایات کارگران را برطرف نمیکند و اساساً تکرار دوباره شرایط قرارداد پیشنهادی از سوی هیئت اضطراری ریاست جمهوری بایدن (پی ای بی)، تنها با افزودن یک روز مرخصی استعلاجی با حقوق و سه روز مرخصی استعلاجی بدون حقوق سالانه در مقایسه با بدون هیچ مرخصی استعلاجی قبلی است. در واقع، مقامات اتحادیه با به سخره گرفتن اصل 'بدون قرارداد بدون کار،' هفته گذشته اعتراف کردند که حتی هنوز هیچ توافق رسمی وجود ندارد و تا چند هفته دیگر نیز وجود نخواهد داشت.
این توافق اتفاق نظر قاطع بیش از ۱۰۰٫۰۰۰ کارگر راه‌آهن برای اقدام به اعتصاب جهت عقد قراردادی که نیازهای آنها را برآورده می‌کند، که در یک نشست آنلاین سراسری چهارشنبه شب سازمان داده شده توسط کمیته اعضای عادی کارگران راه‌آهن با حضور ۵۰۰ کارگر مورد تایید قرار گرفت را نقض می‌کند. این جلسه قطعنامه‌ای را به تصویب رساند و به اتحادیه‌ها هشدار داد که «هرگونه تلاش برای اعمال اجباری قراردادهای غیر قابل پذیرش که به آنها رأی داده نشده است، یا برای ادامه به کار بدون قرارداد، با دستورالعمل‌های صریح کمیته اعضای عادی کارگران مغایر است.»
اتحادیه ها امیدوار بودند که با اعلام این توافق، خلق و خوی مبارز و مصمم موجود در میان کارگران جای خود را به احساس دلسردی بدهد. این چنین نیست. کارگران خشمگین از خیانت و مصمم به مقاومت در برابر آن هستند.
یک دیدبان از گالزبورگ، ایلینوی که در جلسه روز چهارشنبه شرکت کرده بود، به وب سایت جهانی سوسیالیستی گفت: «اگر اتحادیه ما را نمایندگی می‌کند، آنها باید نماینده ما باشند. اینکه آنها به یک توافق موقتی دست یافته اند، و قبل از اینکه به ما خبر بدهند به سی ِان اِن خبر داده اند مزخرف است. با هر کسی که در مورد این توافق صحبت کردم، گفت که به ما خیانت شده است. ما قبلاً گفته بودیم که صبر می کنیم و سپس یک طومار رسمی را شروع می کنیم. ما دیگر نمی‌خواهیم نهاد نظارتی اصلی [دفتر مرکزی اتحادیه دیدبان های راه‌آهن] در فرآیند تصمیم‌گیری‌مان باشد.
«به خاطر [قانون کار راه‌آهن]، است که این شرکت‌ها و اتحادیه‌ها به این موضوع و آنچه که از آن می‌توانند قسر در بروند، نگاه می‌کنند. مراقبت های بهداشتی ما گران تر می شود. مهمترین موضوع برای ما دستمزد است که بزرگترین مورد اتفاق نظر ماست. ما به عنوان شعبه ایمنی بی اِن اِس اف دستمزد کمتری دریافت می کنیم. ما شخصاً توسط اِف اَراِ [اداره راه آهن فدرال] مسئول هرگونه مشکل با گذرگاه ها یا تعویض خطوط هستیم. اگر ما مسئولیم، باید بابت آن حقوق بگیریم. حقوق موضوع مهمی است. من همچنین یک مشکل بزرگ شخصی با دوربین هایی دارم که رانندگی ما را کنترل می کنند. چیز وحشتناکی نیست، اما دوربین ها به عنوان ابزاری برای بیرون کردن توسط بی ان اس اف استفاده شده اند، نه برای ایمنی.»
یکی دیگر از کارگران گالزبورگ گفت: «این نهادهای بزرگ نماینده کارگرانی نیستند که قرار است مثلا نماینده آنها باشند.کل اتفاقی که روز جمعه افتاد این بود که اتحادیه‌ها تصمیم گرفتند به بایدن یک پیروزی بدهند و احتمالاً زیر میزی گرفته اند یا پس از بازنشستگی از مقام اتحادیه، به آنها قول کار راحت و پر درآمد داده شده است. وقت آن است که کارگران راه آهن برخیزند و برای خانواده و معیشت ما بجنگند! این توصیه پی ای بی مزخرف است!»
نظرسنجی‌های غیر رسمی متعددی که در شبکه‌های اجتماعی انجام شده است، نشان میدهد که اکثریت قاطع مخالف این توافق هستند. دو نظرسنجی فیس‌بوک که برای کارگران تعمیر و نگهداری انجام شده، نشان میدهد که ۸۸ و ۹۳ درصد کارگران مخالف توافق هستند.
قطعنامه چهارشنبه اعضای عادی نیز به طور گسترده توزیع و خوانده میشود. یکی از اعضای کمیته به وب سایت جهانی سوسیالیستی گفت: «قطعنامه در سالن‌های اتحادیه و فیس‌بوک دست به دست می شود،» و «همه در مورد آن صحبت می کنند.»
نامه ای از یک کارگر راه آهن ناشناس در کالیفرنیا نیز به طور گسترده در رسانه های اجتماعی توزیع می شود. این کارگر احتمالاً با الهام از کمیته اعضای عادی، خطوط قرمزی را مشخص می کند که به نظر او بدون آن کارگران نباید هیچ قراردادی را بپذیرند. این کارگر می‌گوید: «اعضاء احساس می‌کنند که صدایشان با اقدامات رئیس‌جمهور، و با عمل نکردن به رأی اعضای آن برای اعتصاب خفه شده است». خواسته‌های او شامل حداقل سه تا پنج روز مرخصی استعلاجی با حقوق، ۲۸تا ۳۱ درصد افزایش حقوق پایه، تعدیل هزینه‌های زندگی، تفاوت حقوق اضافه کاری ها و محدود کردن هزینه‌های پزشکی خارج از جیب به ۳۰۰ تا ۳۵۰ دلار است.
این کارگر در پایان می‌گوید: «اگر این‌خواستها همانطور که نوشته شده است رعایت نشود، [قرارداد] را رد می‌کنیم، پس حتی [آن را] به عضویت نیاورید. ... این حداقل چیزی است که ما برای تصویب می خواهیم! اگر هیچ یک از اینها برآورده نشود، ما مجاز به اعتصاب هستیم!»
گرچه آنها توانسته‌اند با بوروکرات‌های اتحادیه برای طراحی این خیانت کار کنند، تشکیلات سیاسی می‌داند که هنوز به هیچ وجه خطر رفع نشده است. دیروز عنوان یک سرمقاله نگران کننده در وب سایت روزنامه هیل چنین پیشنهاد کرد: «توافق جلوگیری از اعتصاب راه آهن قابلیت از هم پاشیده شدن را دارد.»
شکی نیست که غلبه بر مخالفت‌های اعضای عادی، اصلی‌ترین، در واقع، تنها موضوع مورد بحث در جریان مذاکرات قرارداد بوده و ترس از این مخالفت در انگیزه بخشیدن به توافق مؤثر بوده است. پولیتیکو روز جمعه در مقاله‌ای بر اساس مصاحبه با افراد درگیر در مذاکرات، با نقل قول از برایان دیز، مدیر شورای اقتصاد ملی، نوشت: «مرحله حساس واقعاً بین ساعت ۷ و ساعت ۹ شب بود وقتی وزیر پیت [بوتیجیگ]، [وزیر کشاورزی تام] ویلساک و من یک دور با مدیران اجرایی تماس گرفتیم تا به آنها اخطار بدهیم که معلوم نیست این موضوع بسته شود و ما آن را بسیار جدی گرفتیم و می خواهیم آن را حل کنیم و آنها لازم است بجنبند» اساساً، این 'مرحله حساس' با جلسه اعضای عادی مقارن بوده است.
این مقاله روشن می کند که تشکیلات سیاسی بیش از هر چیز از ظهور مبارزه طبقاتی در ایالات متحده می ترسد. مارتی والش، وزیر کار، اعتصاب راه آهن سراسری را با عبارات آخرالزمانی توصیف کرد: « ابعاد آن چیزی که می توانست اتفاق بیفتد مثل مسیح مقدس است.» این اظهارات در حالی بیان می شود که واشنگتن تعمداً به خطر جنگ هسته ای همه جانبه با روسیه بر سر اوکراین دامن میزند.
دنیس پیرس، رئیس اتحادیه مهندسین و کارکنان لوکوموتیو(بی اِل ای تی) ، به پولیتیکو اظهار داشت: «خشم زیادی در اون بیرون وجود دارد، به دلیل رفتاری که با همگی آنها در همه اتحادیه های ما شده است. این امر که همه کارکنان خود را تهییج کرده اید، تصویب قراردادها را سخت می‌کند.»
نظرات پیرس روشن می کند که وظیفه بوروکراسی اتحادیه تلاش برای از بین بردن این 'تهییج' با منزوی کردن و تضعیف روحیه کارگران است. سه راه اصلی وجود دارد که از طریق آن آنها در تلاش برای انجام این کار هستند.
اولین مورد کش دادن رای توافق تا زمانی که امکان داشته باشد، در تلاش برای کاهش تحرک کارگران. بی اِل ای تی مشخص کرده است که حداقل یک ماه طول می کشد تا پیش نویس قرارداد برای رأی گیری در دسترس اعضاء قرار گیرد. یک عضو کمیته اعضای عادی گفت: «این یک سنت شکنی است،» «معمولاً، مذاکرات تحت قانون کار راه‌آهن برای همیشه ادامه می‌یابد، اما خود رأی‌گیری معمولاً تنها پس از چند روز برگزار میشود. من فکر می‌کنم که آنها این کار را به عنوان لطفی به دموکرات‌ها انجام می‌دهند تا رای گیری را به بعد از انتخابات میان دوره‌ای بکشانند.»
دوم از طریق سانسور گسترده دیدگاه های انتقادی در رسانه های اجتماعی. بنا به کارگران یکی از گروه های اصلی فیس بوک مورد استفاده توسط کارگران، مبارزه برای خدمه دو نفره، از زمان توافق روز پنجشنبه، نظرات انتقادی را یکسره حذف کرده است. بررسی نظرات این گروه همچنین حاکی از تغییر قابل توجهی در لحن است، که قبلاً آکنده از خشم نسبت به پی ای بی و مقامات اتحادیه بود، اما اکنون آکنده از تمجید از توافق است.
روز توافق، همایش ملی آتش نشانان و نفتکش ها (اِن سی اِف او)، که وابسته به اتحادیه بین المللی کارکنان خدمات است، اعلام کرد که صفحه فیس بوک خود را به این بهانه پوچ «حفاظت از اعضای خود در برابر مجازات و انضباط بالقوه از طرف شبکه های اجتماعی» برای اظهار نظر می بندد. آنها همچنین در این بیانیه اعتراف کردند که برای ماه ها اتحادیه از «اعضای ما حفاظت می‌کند» − یعنی با سانسور کردن آنها−«با حذف نظراتی که می تواند به عنوان تهدید هایی برای یک اقدام شغلی هماهنگ تلقی شوند.»
وبا تهدید غیر مستقیم کارگران به پیگرد قانونی در صورت اعتصاب به بیانیه پایان داده، مخالفت خود را با ترک کار اعلام کرده و می افزاید، «ما فقط در صورتی از اعتصاب حمایت خواهیم کرد که قانونی و مطابق با مفاد قانون کار راه آهن و قانون اساسی اِن سی اِف او باشد.»
سومین مورد از طریق تجمع نیروهای سازمان های شبه چپ حزب دمکرات به منظور جلب و خنثی کردن نارضایتی کارگران است. جمعه گذشته، فراکسیون اتحادیه متحد کارگران راه آهن (آر دبلیو یو) جلسه آنلاین خود را به ریاست جونا فورمن نویسنده یادداشت های کار و کارمند سابق حزب دموکرات برگزار کرد.
یادداشت های کار نقش برجسته ای به عنوان مشوق و مدافع بوروکراسی ایفاء می کند. کنفرانس تابستان امسال توسط شان اوبراین، رئیس تیم‌ستر(اتحادیه رانندگان کامیون) ، که مافوق مستقیم دنیس پیرس است (بی اِل ای تی وابسته به تیم‌ستر است) و برنی سندرز، که در سال ۱۹۹۱ به تعطیلی آخرین اعتصاب راه‌آهن سراسری رأی داد مورد خطاب قرار گرفت. سندرز هفته گذشته در سنا دست به مانورهای سوء استفاده گرانه زد و از حکم منع جمهوری خواهان جلوگیری کرد در حالی که دموکرات ها از قبل متن مشابهی را در مجلس آماده داشتند.
سخنرانان گردآوری شده در نشست آر دبلیو یو چشم اَنداز سازماندهی کارگران مستقل از دستگاه اتحادیه را رد کردند. یکی از سخنرانان مشخصا هرگونه اعتصاب یا توقف کاری که بدون تایید بوروکراسی سازماندهی شده باشد را رد کرد و مدعی شد که این تصمیمی برای اعضای عادی نیست، بلکه فقط برای رهبری است.
تنها راه کارگران برای شکست خیانت های دم و دستگاه اتحادیه، سازماندهی شورش اعضای عادی علیه آن، مبارزه برای مقابله با خیانت و اعمال کنترل دموکراتیک توسط اعضای عادی است. سازماندهی مخالفت کارگران راه آهن به معنای ساختمان کمیته اعضای عادی کارگران راه آهن است.
برای کمک به ایجاد یک کمیته اعضای عادی در محل کار خود، با کمیته اعضای عادی کارگران راه آهن به آدرس railwrfc@gmail.com تماس بگیرید.