شمارش اولیه آراء دور دوم انتخابات کارگران متحد خودرو (یو اِ دبلیو) در آخر هفته به پایان رسید و شان فاین رقیب رئیس فعلی یو اِ دبلیو، ری کوری، با ۶۴۵ رای بیشتر برتری خود را حفظ کرد. در این مرحله به نظر می رسد که فاین ممکن است برنده شود، اما ۱۶۰۸ برگه رای به چالش کشیده شده است. انتظارمی رود نتایج انتخابات تا اواخر این هفته یا اوایل هفته آینده اعلام شود.
حقایق مهمی درباره انتخابات وجود دارد.
اول، دور دوم رای گیری قبل از اینکه ناظر یو اِ دبلیوی منصوب شده از سوی دادگاه بتواند دور اول را، که در دسامبر ۲۰۲۲ به پایان رسید، تایید کند برگزار شد. این به دلیل اعتراض جامعی بود که ویل لیمن، نامزد ریاست جمهوری یو اِ دبلیو به ناظر ارسال کرد و کمپین سرکوب سیستماتیک رای دهندگان را که منجر به رای دادن کمتر از ۱۰ درصد از اعضاء در دور اول شد را مستند کرد.
ناظر حتی به خود زحمت نداد که به اعتراض ویل لیمن پاسخ دهد، گرچه یو اِ دبلیو عمداً از دستور خود ناظر برای به روز رسانی اطلاعات پستی عضویت و تبلیغ گسترده انتخابات برای «اطمینان از حق رای هر چه بیشتر اعضاء» سرپیچی کرد. در عوض، اجازه داد این مضحکه ضد دموکراتیک ادامه یابد.
ثانیاً، با وجود تلاش‌های دستگاه یو اِ دبلیو برای معرفی گسترده‌تر انتخابات پس از اینکه دو نامزد منتخب دستگاه به دور دوم راه یافتند، مشارکت در دور دوم انتخابات مفتضحانه بود. اقدامات اولیه مانند ارسال اطلاعیه ها و ارسال نامه ها برای یادآوری به کارگران برای رای دادن که در دور اول صورت نگرفت در دور دوم انجام شد. با این حال، در پایان، تنها ۱۳۸٫۶۲۸ رای معتبر به صندوق انداخته شد که کمتر از ۱۳ درصد از کل ۱.۱ میلیون عضو فعال و بازنشسته یو اِ دبلیو که واجد شرایط برای رای دادن بودند می باشد.
این امر چه چیزی را توضیح می دهد؟ دستگاه یو اِ دبلیو و دو نامزد آن برای ریاست اتحادیه هیچ پایگاه واقعی حمایتی در طبقه کارگر ندارند. پس از دهه‌ها همکاری با شرکت‌ها و دولت‌های متوالی برای نابودی سیستماتیک مشاغل، استانداردهای زندگی و شرایط کار کارگران، مدیران مرفه طبقه متوسط رو به بالا که «خانه همبستگی» به غلط نامگذاری شده اتحادیه و اقمار آن را اشغال کرده‌اند، توسط کارگران عادی با دیده حقارت نگریسته می‌شوند.
هر کسی که در این انتخابات پیروز شود، حدود ۶ درصد از آراء اعضای یو اِ دبلیو را به دست آورده است. با این حال، این تعداد، شمارش تعداد آراء واقعی را اغراق میکند. اگر بیش از ۴۱٫۰۰۰ نفر از مقامات فعلی و سابق اتحادیه و دست اندرکاران نزدیک آنها را کنار بگذاریم، رئیس بعدی یو اِ دبلیو نزدیک به ۳ درصد از آرای کارگران عادی را به دست خواهد آورد.
انتخابات چیزی جز رقابتی زشت در درون خود دستگاه یو اِ دبلیو نبود. توزیع موقعیت های پردرآمد و دسترسی به بیش از یک میلیارد دلار دارایی اتحادیه در مخاطره بود. اگر تفاوت‌هایی بین گروه اداری قدیمی و جناح متحد اعضای یو اِ دبلیوی فین وجود داشته باشد، تنها اختلافات تاکتیکی هستند – منوط بر اینکه چگونه می‌توان شورش فزاینده کارگران عادی را علیه بوروکراسی یو اِ دبلیو و شرکت‌ها مهار کرد.
فاین یک عامل قدیمی در دستگاه بوروکراتیک یو اِ دبلیو و یکی از اعضای سابق گروه اداری است. او در سال ۲۰۰۱ از موقعیتی در اتحادیه محلی کارخانه ریخته گری کرایسلر در کوکومو، ایندیانا به یک کارمند ارشد در «خانه همبستگی» در خلال ۱۱ سال گذشته رسید. به عنوان یکی از اعضای کمیته ملی مذاکرات یو اِ دبلیو-کرایسلر، فاین از حملات وحشیانه به دستمزد و شرایط کاری کارگران در سال‌های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۱ قبل از اینکه در سال ۲۰۱۵ به عنوان دستیار مدیر دپارتمان یو اِ دبلیو-فیات کرایسلر منصوب شود، حمایت کرد. این بخش بعداً مرکز «فرهنگ فساد» در یو اِ دبلیو نامیده شد، زمانی که دادستان‌های فدرال در سال ۲۰۱۹، رئیس فاین، نوروود جول، را به دلیل رشوه گرفتن از شرکت در ازای امضا و اعمال قراردادها به نفع شرکت متهم کردند.
از نوامبر ۲۰۱۷، فاین یکی از مدیران مشترک مرکز آموزش ملی یو اِ دبلیو-کرایسلر در دیترویت بوده است، و اخیراً، او به صدای اصلی در تلاش های بوروکراسی اتحادیه که مدعی است فساد در یو اِ دبلیو فقط شامل «تعداد کمی سیب گندیده» بوده تبدیل شده است. همانطور که وب سایت جهانی سوسیالیستی اشاره کرده است، تنها چیزی که در صورت انتخاب شدن وی به طور قابل توجهی تغییر می کند این است که فاین حقوق فعلی ۱۵۶٫۳۶۴۱ دلاری خود با عنوان «دستیار اداری» را به مبلغی نزدیک به ۳۰۰٫۰۰۰ دلار که رئیس یو اِ دبلیو به جیب میزند افزایش خواهد داد.
تحقیقات دولت ایالات متحده در مورد فساد چندین دهه ای در یو اِ دبلیو−که دولت اوباما تنها پس از شورش کارگران کرایسلر در سال ۲۰۱۵ و رد اکثریت قریب به اتفاق قرارداد ملی تحت حمایت یو اِ دبلیو برای اولین بار در سه دهه گذشته به آن مبادرت کرد−هرگز با هدف قدرت بخشیدن به کارگران عادی انجام نشد. در عوض، این طرح برای بازسازی چهره ای «دموکراتیک» برای بوروکراسی طراحی شد تا بتواند کنترل خود را بر کارگران حفظ کرده و به تحمیل کردن دیکته‌های شرکت‌ها و دولت ادامه دهد.
فاین و اعضای هیئت او مورد حمایت سوسیالیست های دموکرات آمریکا و یادداشت های کار قرار گرفته اند. این سازمان‌های شبه چپ، که نماینده لایه‌های مرفه طبقه متوسط رو به بالا و بخش های از مقامات رسمی اتحادیه هستند، در درون حزب دمکرات فعالیت می‌کنند و نقش مهمی در تلاش آن برای تقویت اعتبار تضعیف شده دستگاه‌های اتحادیه ایفا می‌کنند.
اما نتیجه رای‌گیری این واقعیت را برملا می کند که هیچ بخشی از بوروکراسی توسط کارگران حمایت نمی‌شود و کل این نهاد فاقد هرگونه مشروعیت است. این یک شکست برای دولت بایدن است، که به دستگاه یو اِ دبلیو برای کنترل شورش فزاینده طبقه کارگر علیه تورم فزاینده و شرایط غیرقابل تحمل متکی است. این خیزش روبه رشد کارگران سرکوب چندین دهه ای دستمزدها را که کلید غنی‌سازی الیگارشی مالی و شرکتی بوده است تهدید میکند.
مهمتر از همه، طبقه حاکمه آمریکا به اتحادیه ها نیاز دارد تا «انضباط کارگری» را در حالی که برای جنگ همه جانبه با روسیه و چین آماده می شود، اعمال کنند. در یک ستون مهمان که هفته گذشته در نیویورک تایمز ظاهر شد، راس بابیج، طراح جنگ استرالیایی، از اعضای ارشد مرکز ارزیابی های استراتژیک و بودجه در واشنگتن دی سی، گفت که وقوع یک جنگ بزرگ با چین−که « اکنون احتمالاً بیش از هر زمان دیگری محتمل تر از زمان جنگ جهانی دوم است»−مستلزم تحمیل فداکاری های بی سابقه بر کارگران آمریکایی است.
بابیج می نویسد: این شامل جیره بندی اضطراری و افزایش تورم و بیکاری می شود، «به ویژه در دوره ای که اقتصاد در حال بازنگری برای بسیج هماهنگ منابع جامعه برای جنگ است، که ممکن است شامل تبدیل کردن برخی از خودروسازان به ساخت هواپیما یا شرکت های فرآوری مواد غذایی به تولید داروهای در اولویت باشد.» بابیج اصرار دارد که برای تدارک جهت جنگ، زنجیره های تامین حیاتی باید به ایالات متحده و کشورهای هم پیمان منتقل شوند و آمریکا باید«سلطه خود را در زمینه تولیدات صنعتی جهانی احیاء کند.»
پس از استفاده از بوروکراسی‌های اتحادیه برای جلوگیری از اعتصابات در پالایشگاه‌های نفت، بنادر و راه‌آهن در سال گذشته، کاخ سفید در حالی که برای انتقال به اقتصاد دوران جنگ تدارک می بیند در حال ادغام بیشتر آنها در ساختار دولت است. این شامل انتصاب هفته گذشته ری کری به سمتی کلیدی در شورای صادرات ریاست جمهوری توسط بایدن می شود. این نهاد که متشکل از روسای شرکت‌های بزرگ ایالات متحده و مقامات تقریباً هر سازمان دولتی، از جمله روسای وزارت امنیت داخلی و شورای امنیت ملی است، وظیفه «توسعه صادرات» را در حالی که ایالات متحده مناقشات تجاری و نظامی خود را با چین تشدید می کند بر عهده دارد.
مخالفت طبقه کارگر در برابر مطالبات برای ایثار هر چه بیشتر در حال افزایش است. انتخابات در حالی به پایان می رسد که یو اِ دبلیو تلاش می کند قراردادی را با کاترپیلار به پایان برساند که به معنای کاهش ۲۰ درصدی یا بیشتر در دستمزد واقعی ۷۰۰۰ کارگر در طول عمر شش ساله قرارداد پیشنهادی است. یو اِ دبلیو همچنین با انفجار خشم ناشی از اخراج گسترده کارگران شرکت تامین کننده قطعات خودرو دانا که با همدستی بوروکراسی اتحادیه انجام شد مواجه است.
امسال شاهد نبردهای طبقاتی بزرگی بین کارگران یو اِ دبلیو و سایر بخش‌های طبقه کارگر در ایالات متحده و در سطح بین‌المللی خواهیم بود، از جمله بیش از ۱۷۰٫۰۰۰ کارگر جنرال موتورز، فورد و استلانتیس در ایالات متحده و کانادا.
موضوع اصلی که توسط کمپین ویل لیمان، کارگر کامیون سازی ماک مطرح شد، نیاز به انتقال قدرت تصمیم گیری از دستگاه یو اِ دبلیو به کارگران عادی در محل کار از طریق ایجاد شبکه ای از کمیته های کارگران عادی در هر کارخانه و محل کار بود. لیمان که به عنوان نامزدی سوسیالیست و مبارز برای اتحاد بین‌المللی طبقه کارگر در انتخابات شرکت کرد، نزدیک به ۵٫۰۰۰ رای از کارگران سراسر ایالات متحده به دست آورد. این نشان می‌دهد که مبنایی قدرتمند برای متحد کردن مبارزات کارگران علیه استثمار سرمایه‌داری از طریق ایجاد و گسترش اتحاد بین‌المللی کمیته‌های کارگران عادی (آی دبلیو اِ-آر اف سی) وجود دارد.