نامه سرگشاده امضا شده توسط بیش از ۳۰۰ بازیگر ( اکنون تعداد به بیش از ۱۰۰۰ نفر رسیده است) به رهبری اتحادیه خودشان، اتحادیه بازیگران سینما و فدراسیون هنرمندان رادیو و تلویزیون آمریکا (SAG-AFTRA)، یک بیانیه بسیار اصولی است که صراحتا نقشه های خیانت به عضویت را محکوم می کند.

قرارداد حدود ۱۶۰،۰۰۰ عضو SAG-AFTRA با اتحادیه تهیه کنندگان فیلم و تلویزیون (AMPTP) که بیش از ۳۵۰ شرکت تولید تلویزیونی و فیلم ایالات متحده را نمایندگی میکند، از جمله تمام استودیوهای غول پیکر، شبکه ها و خدمات پخش زنده، در نیمه شب ۳۰ ژوئن به پایان می رسد.

نامه بازیگران به اتحادیه هشدار می دهد که تسلیم نشود و عزم خود را برای مبارزه بدون سازش با شرکت ها ابراز کند. آنها می نویسند که اعتصاب برای خیلی ها مشقت در بر دارد، «اما اگر لازم باشد، ما آماده اعتصاب هستیم.» امضاکنندگان به زبان فوق العاده جدی اصرار دارند که «اکنون زمان کوتاه آمدن نیست.»

این نامه فکورانه و روشن بینانه اسامی بسیاری از چهره‌های برجسته از جمله کوین بیکن، مریل استریپ، لیام نیسون، کوئینتا برانسون، بن استیلر، جولیا لوئیس دریفوس، دیوید دوکاونی، گلن کلوز، برندن فریزر، جنیفر لارنس، جان لگویزامو، تی لئونی، لورا لینی، باب اودنکرک، مارک روفالو، ماریسا تومی و بسیاری دیگر را در بر دارد.

درخور تحسین، برخی از موفق ترین مجریان سینما و تلویزیون، امضای خود را به این سند اضافه کرده اند که بیانگر حس همبستگی طبقاتی است. آنها بروشنی دریافته اند که بین اهداف آنها و نقشه های بوروکراسی SAG-AFTRA تفاوت وجود دارد. وبا الهام گرفتن از اعضاء عادی − که ۹۸ درصد آنها  به اعتصاب رای موافق دادند − و نویسندگانی که نزدیک به دو ماه در حال اعتصاب هستند، نظر خود را قاطعانه و علنا اعلام می‌کنند.

این تحولی کاملاً خوشایند است. سریال های انتقاد آمیز از سیستم منفعت مانند وراثت، ترک تحصیل و دوپسیک نامتعارف نیستند. زمان آنها رسیده است. جو راکد و ارتجاعی سیاسی و فرهنگی که برای دهه ها حاکم بوده در حال فروپاشی است و پیامدهای عمده ای برای هر جنبه ای از زندگی اجتماعی دارد.

از زمانی که ۱۱٫۵۰۰ عضو اتحادیه نویسندگان آمریکا (WGA) در ۲ می اعتصاب کردند، تلاش‌های شدیدی از سوی کنگلومراها، مقامات مختلف اتحادیه (از جمله خود WGA) و بدون شک در پشت صحنه، توسط دولت بایدن صورت 

گرفته تا اطمینان حاصل شود که اعتصاب نویسندگان گسترش نخواهد یافت. این امر ماهیتی توطئه گرانه علیه کارگران صنعت سرگرمی داشته است.

در بدو امر، فشار شدیدی بر رهبری اتحادیه کارگردانان آمریکا (DGA)، که برای دستیابی به یک معامله مفسدانه با کارفرمایان، نیازی به متقاعد کردن زیادی نداشت وارد شد. توافق حاصله از کارگردانان، دستیار کارگردانان، مدیران تولید واحدها و سایرین در برابر ویرانی حاصله از تورم یا هر چیز دیگری محافظت نکرد. این قرارداد به تصویب رسید، اما تنها ۴۱ درصد از اعضا به این توافق رای دادند و تنها ۳۵ درصد از اعضاء DGA در کل از آن حمایت کردند که بازتابی از بی اعتمادی و یاس گسترده بود.

در مرحله بعد، رهبری SAG-AFTRA شروع به قیل و قال در ملا عام درباره تمدید مذاکرات در ۳۰ ژوئن و تمجید از مذاکرات مخفیانه جاری با مدیریت به عنوان «بسیار سازنده» کرد و مدعی شد که آنها «خوشبین» هستند که احتمالا قبل از ضرب الاجل به توافق برسند. فران درشر، رئیس SAG-AFTRA متکبرانه گفت: «ما امشب گزارش های مفصلی را به شما ارائه نمی دهیم زیرا، رک و پوست کنده، آنچه در آنجا می گذرد بسیار محرمانه است.»

این تحولات به درستی زنگ خطر و عزم برای برهم زدن فروش قریب الوقوع را به صدا درآورد. بنا بر گزارش رولینگ استون، پیام اتحادیه مورد قبول « بسیاری از بازیگران که از SAG می خواهند به توافقی که همه مطالبات آنها را در نظر نمیگیرد رضایت ندهد» نبود. بنابراین، نامه مورد نظر خطاب به رهبری SAG-AFTRA و کمیته مذاکره کننده است.

این نامه سرگشاده به رهبران اتحادیه هشدار می دهد. و به هوش مصنوعی «به‌عنوان تهدیدی برای معیشت ما که باید در حال حاضر به آن رسیدگی شود» اشاره می‌کند و می‌افزاید: «ما احساس می کردیم که شما ظاهرا می‌دانید چقدر حقوق و حق امتیازهای ما به شدت تنزل یافته شده است، و در بین مجموعه ها چه مدت زمانی راکد هستیم…» به عبارت دیگر، شما اکنون نشان می‌دهید که درک نمی کنید…

نامه ۳۰۰ بازیگر خاطرنشان می کند که «همبستگی مستلزم صداقت است و ما باید نیت خود را روشن کنیم.» این نامه پس از ابراز تمایل به برگزاری اعتصاب، در قوی ترین بخش خود اظهار می کند که «ما نگران این موضوع هستیم که اعضای SAG-AFTRA ممکن است آماده فداکاری هایی باشند که رهبری حاضر به آن ها نیست.» (تاکید اضافه شده است.) هشداری مستقیم در مورد خیانت قریب الوقوع .

نامه اعتراضی توضیح می‌دهد که صنعت سرگرمی به «نقطه عطف بی‌سابقه‌ای» رسیده است و «آنچه که ممکن است در هر سال دیگری معامله خوبی تلقی شود، به سادگی کافی نیست.» «با تورم و رشد مستمر نمایش آنلاین، ما به یک تجدید نظر تکان دهنده نیاز داریم، چیزی کمتر از یک «توافق تحول آفرین» صراحتا به مشکلات «بازیگران طبقه کارگر» نمی پردازد.

نامه به رهبری SAG-AFTRA، به اختصار، به دغدغه های فرهنگی-هنری فراتر از مسائل اقتصادی که به همان اندازه مهم هستند اشاره دارد. استدلال می کند که، همراه با «دستمزد ما» و «پیشه ما،» «آزادی خلاقیت ما» «در دهه گذشته نادیده گرفته شده است.» این امر به دگرگونی ها در تولید فیلم و تلویزیون و تسلط بی‌چون و چرای شرکت‌های فراملیتی بر هر گوشه از صنعت سرگرمی اشاره دارد. شکستن این بن بست مستلزم یک جهت گیری سیاسی جدید با هدف سازماندهی مجدد سوسیالیستی جامعه است.

این نامه تند و تیز با تاکید بر این نکته به پایان می رسد که «اغراق نیست اگر بگوییم چشم تاریخ به همه ما دوخته شده است. ما از شما میخواهیم که برای همه تغییراتی که ما به آن نیاز داریم و حمایت هایی که مستحق آن هستیم فشار بیاورید و با انجام آن تاریخ ساز شوید. اگر قادر نیستید تمامی راه را تا به رسیدن به آنجا بروید، از شما می‌خواهیم که از قدرتی که ما یعنی اعضاء به شما داده‌ایم استفاده کنید و به WGA [نویسندگان] در صفوف اعتصاب بپیوندید.»

نامه SAG-AFTRA که خطاب به اعضای عادی و همچنین به مقامات رسمی اتحادیه است، برای همه دفاتر مرکزی اتحادیه های مختلف، اتاق‌های هیئت مدیره استودیوها و شبکه ها و کاخ سفید غیر منتظره و − اهانت آمیز − خواهد بود. تلاش‌های اتحادیه‌ها برای تفرقه، انشعاب، انزوا و خیانت مواجهه با مخالفت شده است. به جای خودخواهی و فردگرایی، همبستگی حاکم است.

نامه بازیگران به فرآیندهایی اشاره دارد که به طور گسترده در میان کارگران سینما و تلویزیون و ماورای آن اتفاق می افتد. یک موج رادیکالیزه شدن در جریان است. این یک پیشرفت به موقع و بسیار مورد نیاز است، نه فقط برای نویسندگانی که موضع شجاعانه ای اتخاذ کرده اند و خود اعضاء SAG-AFTRA، بلکه برای زندگی فرهنگی به طور کلی. تعداد زیادی از مردم از شرایط موجود خشمگین هستند و در اینجا روحیه شورشی در حال بازگشت به زندگی فرهنگی است! به تعبیر تروتسکی، اعتراض به واقعیت موجود همیشه بخشی از یک اثر هنری خلاقانه یا کنش اجتماعی واقعی است. هر حرکت مهم رو به جلو در فرهنگ با شورش آغاز می شود. این امر در مورد وضعیت عمومی اجتماعی صدق می کند - مبارزات در همه جا در حال فوران هستند.

بازیگران تلویزیون و سینما، همراه با بقیه جمعیت شاغل، تحت تاثیر تورم، شرایط وخیم، و حملات بی امان شرکت ها در هر جبهه قرار گرفته اند. شرکت‌های غول‌پیکر در تلاش‌برای پخش آنلاین با شکست‌های جدی مواجه شده‌اند (طبق گزارش فایننشال تایمز، « در سال گذشته بیش از نیم تریلیون دلار از ارزش سهام بزرگترین گروه‌های سرگرمی کاسته شده است») و قصد دارند کارگران را مجبور به پرداخت آن کنند.

همه بازیگران، نویسنده‌ها، کارگردانان و اعضای گروه می‌دانند که مدیران اجرایی استودیوها و شبکه ها مبالغ غیر قابل تصوری را به جیب میزنند−در برخی موارد، ۵۰ میلیون دلار، ۱۰۰ میلیون دلار در سال یا بیشتر−در حالی که اعلام می‌کنند که تلاش‌های کارگران برای دوام آوردن «غیر معقول» است و برای صنعت سرگرمی «مضر» خواهد بود.

اساسا، نخبگان حاکمه آمریکا تلاش می‌کنند تمامی هزینه کمک‌های بی‌پایان وال‌استریت و جنگ‌های بی‌پایان جنایتکارانه خود را به طبقه کارگر تحمیل کنند. از نظر سیاسی، به مردم حق انتخاب رسمی بین جنگ‌ طلبی هسته‌ای بایدن و عرعر های نازی مانند و تهدیدات ترامپ داده می‌شود.

احساس انزجار فزاینده ای نسبت به کل ساختار اجتماعی و اقتصادی وجود دارد. زندگی سیاسی و فرهنگی به سمت نقطه فروپاشی می رود. اگر می‌توانستند از پس آن برآیند، شرکت‌های فیلم و تلویزیون چیزی جز آشغال، یک مشت «بلاک‌باستر» در سال تولید نمی‌کردند و مغز همه را از کار می انداختند. با این حال، چشم مردم به این روند بسته نیست. «هنر» و «منفعت»، همانطور که بسیاری، از جمله نویسندگان در صف اعتصاب می‌دانند، دشمنان قسم خورده هستند. «سرمایه داری» هرچه بیشتر یک واژه توهین آمیز است.

وبسایت جهانی سویالیستی(WSWS) و حزب برابری سوسیالیستی برای تغییر رویه اعتصاب نویسندگان و هشدار در مورد خطراتی که اعضای SAG-AFTRA با آن روبرو هستند مبارزه کرده اند. سه هفته پیش ما نوشتیم:

« رهنمود جدیدی در اعتصاب نویسندگان  همراه با سازمان های جدید که افراد عادی و نیازهای سیاسی-فرهنگی لایه‌های وسیع مردم را نمایندگی می کنند مورد نیاز است. همبستگی لازم است و هر کارگری به طور غریزی متمایل به آن است. اما، وحدت در صفوف زمانی که آنهایی که در راس هستند، دنبال کنندگان را به دامی می کشانند که طبیعتا قادر به اجتناب از آن نیستند، سالم نیست. در آن مقطع، صداهای مخالفان و مخالفت باید بلند شود.»

این «صداها» شروع به بلند شدن می کنند، حتی اگر توسط اعضای اتحادیه ای متفاوت.

نامه بازیگران یک تحول مهم اجتماعی و سیاسی است. این امر منعکس کننده تأثیر ستیزه جویی در حال توسعه طبقه کارگر آمریکایی و بین المللی بر جهت گیری محافل هنری در شرایط بحران اقتصادی سرمایه داری، ارتجاع سیاسی، جنگ بی پایان و فروپاشی اجتماعی است.